Τιμή σε έναν άνδρα του καθήκοντος και της Πατρίδας.
Σαράντα χρόνια από τον θάνατο του Στρατηγού Γεωργίου Βορριά Φέτος συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από τον θάνατο του
Στρατηγού Γεωργίου Βορριά, μιας εξέχουσας στρατιωτικής και κοινωνικής φυσιογνωμίας από τη Χίο, που υπηρέτησε την πατρίδα με
απόλυτη αφοσίωση και ήθος. Η μνήμη του εξακολουθεί να εμπνέει όσους πιστεύουν στη δύναμη των αξιών και της προσφοράς προς το
σύνολο. Με αφορμή το μνημόσυνο του, που θα τελεστεί εκ μέρους της οικογενείας του, την Κυριακή 15 Ιουνίου 2025 στον Ι.Ν. Παναγίας
Τρουλλωτής είναι θεμιτό να αναφερθούν τα παρακάτω.
Γεννήθηκε στη Χίο το 1920. Από νεαρή ηλικία ξεχώρισε για την ευφυΐα του και για το αίσθημα καθήκοντος που τον διέκρινε.
Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και σταδιοδρόμησε με συνέπεια και επιτυχία έως τις ανώτατες βαθμίδες στον Ελληνικό
Στρατό, αναλαμβάνοντας κρίσιμες αποστολές ακόμη και σε περιόδους εθνικής δοκιμασίας. Από Εύελπης 1ετής αιχμάλωτος των Γερμανών
κατακτητών για αρκετούς μήνες στη Σούδα Χανίων, διοικητής του θρυλικού 63 ου Λόχου Κρούσης των ΛΟΚ έως Διοικητής της 1 ης Στρατιάς ο
Στρατηγός Γεώργιος Βορριάς δεν υπήρξε ποτέ άνθρωπος της προβολής ή της πολιτικής, παρέμεινε πάντα στρατιώτης.
Ο τότε Διοικητής της Γ΄ Μοίρας Καταδρομών, Ταγματάρχης(ΠΖ) Περικλής Παπαθανασίου στην πρόταση του δια την επ΄ ανδραγανθία
προαγωγή του για τον Λοχαγό(ΠΖ) Βορριά Γεώργιο γράφει τα εξής:
είναι πολύ σπάνιος Αξιωματικός με πολύ μεγάλην και ανωτέραν
αντίληψιν του καθήκοντος και των υποχρεώσεών του προς την Πατρίδα.
Είναι ο βράχος επί του οποίου πάντοτε ο εχθρός εθραύσθη
επιτιθέμενος και επί του οποίου είναι γραμμένη το πλείστον της
Ιστορίας της Μοίρας.
Πίστευε στη σημασία της εκπαίδευσης των νέων αξιωματικών
είτε μονίμων είτε εφέδρων και είχε βαθιά πίστη στον ρόλο του Στρατού
ως θεσμού υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Αρκετοί
από όσους υπηρέτησαν υπό τις διαταγές του, θυμούνται ακόμη την
επιρροή που ασκούσε στο προσωπικό για φιλοπατρία και τέλεση του
καθήκοντος με επαγγελματισμό και ήθος.
Μετά την αποστρατεία του, δεν αποσύρθηκε από τον δημόσιο
βίο. Επέστρεψε στη γενέτειρά του, τη Χίο, όπου συμμετείχε στα τοπικά
δρώμενα, πάντοτε με σεμνότητα και σοφία. Υπήρξε υποστηρικτής των
εφέδρων, των αναπήρων πολέμου και των οικογενειών πεσόντων.
Ενθάρρυνε την ιστορική μνήμη και τη διατήρηση της παράδοσης του
ελληνικού στρατιωτικού πολιτισμού, προωθώντας την πατριωτική
παιδεία στους νέους. Ο θάνατός του το 1985 άφησε πίσω ένα
δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά και μια βαριά κληρονομιά τιμής και
προσφοράς. Η οικογένειά του, οι συμπολεμιστές του, αλλά και η τοπική
κοινωνία τον θυμούνται μέχρι σήμερα με σεβασμό και αγάπη. Η μνήμη
του παραμένει ζωντανή στις αφηγήσεις των παλαιοτέρων και στα
τεκμήρια της ιστορίας.
Σε μια εποχή όπου η συλλογική μας ταυτότητα αναζητά σταθερά
σημεία αναφοράς, το παράδειγμα του Λοκατζή Στρατηγού Γεωργίου
Βορριά γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο. Υπενθυμίζει πως οι αληθινοί ηγέτες
δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια για να αφήσουν βαθύ αποτύπωμα·
αρκούν οι πράξεις, η συνέπεια και η αφοσίωση στο καθήκον.
Το όνομα του Στρατηγού Γεωργίου Βορριά παραμένει σύμβολο
τιμής, ήθους και εθνικής αξιοπρέπειας γι΄ αυτό πέραν από τις δύο
προτομές στο νησί μας και την ονοματοδοσία οδού στη πόλη μας, είναι
θεμιτό να διοργανώνονται κάθε Ιούνιο στρατιωτικοί αγώνες στα νησιά
μεταξύ των Μονάδων και των Σωμάτων Ασφαλείας, σε μορφή
στρατιωτικού πένταθλου ή κάτι ανάλογο στη μνήμη του, πάντα με
μέριμνα της ΑΣΔΕΝ είτε της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου με
προσκεκλημένους ακόμη και τους βρετανούς SAS που ο αείμνηστος
υπήρξε μέλος τους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η γενέτειρα του η Χίος και ολόκληρη η Ελλάδα οφείλουν να
θυμούνται και να τιμούν έναν άνθρωπο που υπηρέτησε την πατρίδα με
αυταπάρνηση που ενσάρκωσε τις αρετές του στρατιώτη και του
πατριώτη.
Σας ευχαριστώ
Παντελής Μωυσάκης
