Ἀγία Μαρκέλλα τῆς Βολισσοῦ
(Ποίημα εὐλαβείας καὶ δοξολογίας)
Ἐκεῖ ψηλά στὴ Βολισσό,
στὴς Χίο τὸ καμάρι,
γεννιέται ἡ Μαρκέλλα μας,
μὲ πίστι καὶ καμάρι.
Μάνα εὐσεβὴς τὴν δίδαξε
τὸ Χριστὸ ν’ ἀγαπήσει,
κι ὁ κόσμος ὅλος σιώπησε
τὴν ἁγιοσύνη ν’ ἀντλήσει.
Μα ὁ πατέρας, σκοτεινὸς,
τὴν πίστη πολεμᾶει,
κι ἐκείνη ὡς μάρτυρας πιστὴ
δὲν σκύβει, δὲν φοβᾶει.
Τὸ βράχο τῆς ἐχάραξε
μὲ δάκρυ καὶ μὲ αἷμα,
κι ἀνέβλυσε νερὸ ζεστὸ
κι ἄγιο, ἀπὸ τὸ γέμμα.
Χιώτισσα, ἁγνή, σεμνή,
ὡς ρόδο ἀπ’ τὴ Βολισσό,
στὰ μαρτυρικὰ σου βήματα
δοξάζεται ὁ Θεός.
Καμπάνες ἡ Βολισσὸς χτυπᾶ,
λιβάνι καὶ λαμπάδα,
στὴ χάρη σου ἀνάβουμε
μὲ πίστη καὶ λαχτάρα.
Ἀγία μας Μαρκέλλα,
παρθένα καὶ μάρτυς ἁγνή,
σὲ δοξάζουμε αἰώνια
στὴς πίστης μας τὴ γιορτὴ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΖΑΜΠΕΤΆΚΗΣ
