Αντίο «Ντόντο»…

29-11-21

Αντίο «Ντόντο»…

Ήταν ένα ανήσυχο και ζωηρό παιδί από πολύ μικρός… Ένας ζόρικος πιτσιρικάς με την καλή έννοια. Μια φορά πήδησε από το παράθυρο της τάξης του Δημοτικού Σχολείου για να μη του τις «βρέξει» ένας δάσκαλος. Έβαζε και τον αντίχειρά του στο στόμα και τον πιπιλούσε και γι αυτό του είχαν κολλήσει το τσούκλι «Πιπίλας». Η Αγία Ερμιόνη ήταν η «επικράτειά» του καθώς ήταν ερωτευμένος με την περιοχή. Τριγυρνούσε πάνω κάτω, σταματούσε στις αυλές, έλεγε τα αστεία του πάντα με χαμόγελο, αλλά και με το δάχτυλο στο στόμα. Ηταν ένα παιδί αγαπητό και τους κατακτούσε όλους με την ίδια αγάπη που τον περιέβαλαν και οι άλλοι…

Ο λόγος για έναν καλό δικό μας άνθρωπο που μπορεί να μην ήταν γνωστός στην υπόλοιπη Χίο, αν και έχω την εντύπωση ότι η παρουσία του δεν περνούσε απαρατήρητη. Δύσκολα τα πρώτα παιδικά χρόνια του τον ανάγκασαν από πολύ μικρός να βγει στη βιοπάλη. Και ποια ήταν η διέξοδος αρχές δεκαετίας του ’60 για τους περισσότερους; Μα τι άλλο από το μπάρκο. Και ταξίδεψε πολλά χρόνια γυρνώντας στα λιμάνια όλου του κόσμου, κυρίως με εγγλέζικα βαπόρια. Το κάθε ξέμπαρκό του ήταν χαρά για όλους, αλλά και για τον ίδιο που αγαπούσε τον τόπο και τους ανθρώπους του…

[masterslider id=”48″]

[masterslider id=”12″]

Δε θα ξεχάσω τότε, 1970, που σπούδαζα στην Αθήνα και τον συνάντησα στο στέκι των Χιωτών στον Πειραιά, στο καφενείο του Σκανδάλη, στην περιοχή της Τρούμπας. Χαρές και πανηγύρια και με άλλους που βρεθήκαμε εκεί. Και αφού πέρασε η ώρα, καθώς ήταν με την τσέπη γεμάτη λεφτά, πήρε εμάς, τα μπατιράκια, και μας γύρισε κι εγώ δε θυμάμαι σε πόσα καμπαρέ και κέντρα διασκέδασης, μέχρι πρωϊας. Μια εμπειρία πρωτόγνωρη για εμάς τους άβγαλτους ξεχωριστή και μοναδική. Και εξυπακούεται ότι πλήρωνε αυτός όπου πηγαίναμε…

Αυτός ο εξαιρετικά καλός άνθρωπος, λοιπόν, με τον πλούσιο συναισθηματικό κόσμο έφυγε προχτές για το μεγάλο ταξίδι στα 75 χρόνια του. Αφού πάλεψε με τον καρκίνο σε νοσοκομεία της Αγγλίας δεν κατάφερε να τον νικήσει και, μετά από 5 χρόνια, υπέκυψε στο μοιραίο.

Συγχωρείστε μου αυτή την προσωπική αναφορά αλλά θα με δικαιολογήσουν όλοι όσοι γνώριζαν τον αγαπημένο «Ντόντο» από κοντά. Ενας «Ντόντος» που «έφυγε» και άφησε την αγαπημένη του Αγία Ερμιόνη, όπου ζούσε μόνιμα από τη συνταξιοδότησή του. Με την Ηρα του, τις χήνες, τις γάτες του. Ενας καλός απείραχτος συγχωριανός και φίλος. Αντίο Ντόντο. Αιωνία η μνήμη σου!

Υ. Γ. Μια ακόμα αναφορά παρακάτω στο ημερολόγιο της ημέρας, αναφέρει σε ανάρτηση του ο Δμήτρης Φρεζούλης