ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 343.
Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο
Της Μαρίας Φαφαλιού
Σύλληψη/ Δραματουργική επεξεργασία: Χριστίνα Λυκοτσέτα
Σκηνοθεσία: Βασίλης Παχουνδάκης
Μετά την περσινή επιτυχία η παράσταση «ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 343 Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο» της Μαρίας Φαφαλιού, θα πραγματοποιήσει έναν κύκλο παραστάσεων τον Ιούλιο και Αύγουστο στη Χίο και από Σεπτέμβρη επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο ιστορικό ξενοδοχείο Μπάγκειον!
Αποσπάσματα από μαρτυρίες που αντλήθηκαν μέσα από τα βιώματα των ίδιων των πρωταγωνιστών που έζησαν μέσα στο Δρομοκαΐτειο από την περίοδο του Βιζυηνού, του Μητσάκη και του Φιλύρα, καθώς και πολλών άλλων ψυχικά ασθενών που έμειναν στο Ίδρυμα και που πολλές φορές εγκαταλείφθηκαν από τις οικογένειές τους. Οι αφηγήσεις εναλλάσσονται και έρχονται να αναδείξουν εκτός από τα βιώματα των ίδιων των ασθενών, τις απόψεις, τις εμπειρίες και τα στερεότυπα που κουβαλούν συγγενείς, φίλοι, νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό καθώς και όλοι οι «σημαντικοί άλλοι» των οποίων η στάση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην πορεία και την εξέλιξη της ένταξης των ψυχικά ασθενών στην κοινωνία των «υγιών».
Οι δύο αφηγητές έρχονται να ζωντανέψουν το λόγο όλων αυτών των προσώπων, αλλά να προβάλουν και κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για την αντιμετώπιση των ψυχικά ασθενών ξεκινώντας από την εποχή της ίδρυσης του ψυχιατρείου από τον Χιώτη ευεργέτη Ζωρζή Δρομοκαΐτη μέχρι και την περίοδο της δεκαετίας του 90. Με τον δεύτερο αφηγητή να επωμίζεται- επί σκηνής- και τον ρόλο του μουσικού δημιουργώντας έναν ισότιμο διάλογο μεταξύ λόγου και ήχων.
Τι είναι «τρέλα»; Γράφει ο 1+1=1: «Τρέλα είναι να ξυπνάς τη νύχτα με το μυαλό σου να σφυροκοπιέται από φωνές που σε απειλούν. Να ζητάς βοήθεια και να βρίσκεσαι καθηλωμένος με λουριά. Τιμωρημένος. Καταδίκη χωρίς αδίκημα. Χωρίς δικαστές. Χωρίς συνήγορο υπεράσπισης!»
Εγκλεισμός, μέσα και έξω. Οδύνη ανείπωτη.
Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Φαφαλιού «ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 343. Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο» (εκδόσεις Αλεξάνδρεια). Επιπλέον, έχουν χρησιμοποιηθεί αποσπάσματα από το βιβλίο «Αυτοί οι ωραίοι τρελοί» του Γιάννη Καιροφύλα (εκδόσεις Φιλιππότη) και μία αφήγηση από το βιβλίο «Ακόμη ένας άγιος» Εικονοστάσι ανωνύμων αγίων του Γιάννη Ρίτσου (Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ).
Η φωτογράφιση της παράστασης πραγματοποιήθηκε στο Δρομοκαΐτειο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σύλληψη & Δραματουργική επεξεργασία: Χριστίνα Λυκοτσέτα
Σκηνοθεσία: Βασίλης Παχουνδάκης
Ερμηνεία: Φίλιππος Δραγούμης, Χριστίνα Λυκοτσέτα
Μουσική επί σκηνής: Φίλιππος Δραγούμης
Σκηνικό-φωτισμοί: Έβης Χρήστου
Κοστούμια: Ελένη Νομίδη
Φωτογραφίες: Κατερίνα Αρβανίτη
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη
Πληροφορίες παράστασης
Διάρκεια παράστασης 60 λεπτά
Κατάλληλο από 8 ετών
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική Είσοδος: 12 ευρώ
Παραστάσεις στη Χίο:
24 Ιουλίου στο Μουσείο Μαστίχας Χίου (Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς) με ελεύθερη είσοδος (ώρα έναρξης 21:00)
25 και 26 Ιουλίου στο Κτήμα Στέφανου στον Κάμπο (ώρα έναρξης 21:00).
27 Ιουλίου «Όμηρος» στη Βολισσό (στον προαύλιο χώρο του σχολείου, ώρα έναρξης 21:00).
2 Αυγούστου ΠΕΚΕΒ στον όρμο Λω (ώρα έναρξης 21:00).
Προπώληση: Βιβλιοπωλείο ΠΥΞΙΔΑ (Χώρα Χίου) και στις εισόδους πριν την έναρξη των παραστάσεων.
Για την παράσταση στο Μουσείο Μαστίχας Χίου οι κρατήσεις θα ξεκινήσουν με σχετική ανακοίνωση του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.
Παραστάσεις Αθήνας:
Κάθε Κυριακή από τις 28 Σεπτεμβρίου
Έγραψαν για την παράσταση
[…Μία ανατριχιαστική ποιητική παράσταση για την αποδαιμονοποίηση της ψυχικής υγείας στο εμβληματικό Μπάγκειον (πρώην ξενοδοχείο, νυν χώρος ελεύθερης καλλιτεχνικής εκφράσεως).
Το κοινωφελές μήνυμα της τελεσφόρου παραστάσεως, η αισθητική της αξία, το ηθικό της πρόσημο, η ροϊκή της αρτιότητα, το ευσύνοπτο τής αφήγησης, ο δραματικός ρυθμός, η διαρκώς οξυνόμενη κι ασκούμενη ενσυναίσθηση συντείνουν υπέρ παρατάσεως αυτού τού καλλιτεχνικού δρώμενου στην δοκιμαζόμενη «καρδιά» της τουριστικής Αθήνας με το πανέμορφο σιντριβάνι και τους σύγχρονους «αθλίους» που παρεπιδημούν εκεί…]
(Κωνσταντίνος Μπούρας-Today Press)
[…Μια συγκλονιστική παράσταση σχετικά με το Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρικό Ίδρυμα, που λειτουργεί από την 1η Οκτωβρίου 1887. Στην παράσταση επιχειρείται η αναβίωση της διαδρομής του μέχρι και την περίοδο της δεκαετίας του ‘90.
Εξαιρετική ατμόσφαιρα μέσα στο Μπάγκειον που από μόνο του έχει τα δικά του φαντάσματα, μια προσέγγιση της τρέλας με πραγματικό ενδιαφέρον μέσα σε μια αχλή ποιητικού παρελθόντος…]
(Μαρία Μαρή- Cat ıs art)
[…Παγώνουμε ανά διαστήματα. Ιδίως όταν γίνεται αναφορά στις πρώτες μέρες, εκεί που η αρρώστια κάνει γνωστή την εμφάνισή της και όλοι αδυνατούν να πιστέψουν ότι δικός τους άνθρωπος πέρασε τον φράχτη και «είναι τρελός» πλέον… Όσοι από τους θεατές έχουν να θυμούνται δικά τους περιστατικά, δηλαδή οικείων τους προσώπων, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα ανατριχιάσουν. Οι υπόλοιποι… θα συγκινηθούν και ίσως και να αναπνεύσουν πιο άνετα…]
(Κώστας Κούλης- Keysmash)
[…Οι φωτισμοί του Έβη Χρήστου, καθώς και η πολλή δουλειά που έχει κάνει, βοηθούν τη Χριστίνα Λυκοτσέτα να μας αφήνει άφωνους με τις μεταμορφώσεις της. Πάρα πολλοί άγνωστοι ασθενείς εμφανίζονται στην παράσταση. Η παράσταση με άγγιξε, με προβλημάτισε και μου έδειξε πως κανείς μας δεν πρέπει να είναι σίγουρος για το που θα βρεθεί αύριο. Αρκεί μια στιγμή για να βρεθείς στην πλευρά του πάσχοντα. Κι εκείνη η βαλίτσα η κλειστή που κρατούσε η Χριστίνα Λυκοτσέτα στο τέλος της παράστασης μπορεί να δοθεί στον καθένα μας.
Μπράβο σε όλους τους συντελεστές γι αυτή την παράσταση…]
(Mαρία Πασλή- Θέατρο.gr)
[…Η Χριστίνα Λυκοτσέτα επιμελήθηκε τη δραματουργική επεξεργασία και έπλασε ένα αφηγηματικό θεατρικό κείμενο που η ίδια απέδωσε επί σκηνής συνοδευόμενη από την μουσική υπόκρουση του Φίλιππου Δραγούμη.Η σκηνική της ερμηνεία ήταν πολύ περισσότερο από μια δραματοποιημένη αφήγηση. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βασίλη Πανχούδη ακούσαμε μέσα από το λόγο της τη φωνή των τροφίμων να διηγούνται την αλήθεια της έγκλειστης ζωής τους αλλά είδαμε και στα μάτια της να ζωντανεύει ο πόνος της ασθένειάς τους που οξυνόταν από το αίσθημα μοναξιάς και εγκατάλειψης από τους οικείους τους…]
(Έλενα Γαζγαλή, All for Fun)
ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 343.
Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο
Της Μαρίας Φαφαλιού
Σύλληψη/ Δραματουργική επεξεργασία: Χριστίνα Λυκοτσέτα
Σκηνοθεσία: Βασίλης Παχουνδάκης
Μετά την περσινή επιτυχία η παράσταση «ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 343 Μαρτυρίες από το
Δρομοκαΐτειο» της Μαρίας Φαφαλιού, θα πραγματοποιήσει έναν κύκλο
παραστάσεων τον Ιούλιο και Αύγουστο στη Χίο και από Σεπτέμβρη επιστρέφει
για δεύτερη χρονιά στο ιστορικό ξενοδοχείο Μπάγκειον!
Αποσπάσματα από μαρτυρίες που αντλήθηκαν μέσα από τα βιώματα των ίδιων
των πρωταγωνιστών που έζησαν μέσα στο Δρομοκαΐτειο από την περίοδο του
Βιζυηνού, του Μητσάκη και του Φιλύρα, καθώς και πολλών άλλων ψυχικά
ασθενών που έμειναν στο Ίδρυμα και που πολλές φορές εγκαταλείφθηκαν από
τις οικογένειές τους. Οι αφηγήσεις εναλλάσσονται και έρχονται να αναδείξουν
εκτός από τα βιώματα των ίδιων των ασθενών, τις απόψεις, τις εμπειρίες και τα
στερεότυπα που κουβαλούν συγγενείς, φίλοι, νοσηλευτικό και ιατρικό
προσωπικό καθώς και όλοι οι «σημαντικοί άλλοι» των οποίων η στάση
διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην πορεία και την εξέλιξη της ένταξης των
ψυχικά ασθενών στην κοινωνία των «υγιών».
Οι δύο αφηγητές έρχονται να ζωντανέψουν το λόγο όλων αυτών των
προσώπων, αλλά να προβάλουν και κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για την
αντιμετώπιση των ψυχικά ασθενών ξεκινώντας από την εποχή της ίδρυσης του
ψυχιατρείου από τον Χιώτη ευεργέτη Ζωρζή Δρομοκαΐτη μέχρι και την
περίοδο της δεκαετίας του 90. Με τον δεύτερο αφηγητή να επωμίζεται- επί
σκηνής- και τον ρόλο του μουσικού δημιουργώντας έναν ισότιμο διάλογο μεταξύ
λόγου και ήχων.
Τι είναι «τρέλα»; Γράφει ο 1+1=1: «Τρέλα είναι να ξυπνάς τη νύχτα με το μυαλό
σου να σφυροκοπιέται από φωνές που σε απειλούν. Να ζητάς βοήθεια και να
βρίσκεσαι καθηλωμένος με λουριά. Τιμωρημένος. Καταδίκη χωρίς αδίκημα.
Χωρίς δικαστές. Χωρίς συνήγορο υπεράσπισης!»
Εγκλεισμός, μέσα και έξω. Οδύνη ανείπωτη.
Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Φαφαλιού
«ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 343. Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο» (εκδόσεις Αλεξάνδρεια).
Επιπλέον, έχουν χρησιμοποιηθεί αποσπάσματα από το βιβλίο «Αυτοί οι ωραίοι
τρελοί» του Γιάννη Καιροφύλα (εκδόσεις Φιλιππότη) και μία αφήγηση από το
βιβλίο «Ακόμη ένας άγιος» Εικονοστάσι ανωνύμων αγίων του Γιάννη Ρίτσου
(Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ).
Η φωτογράφιση της παράστασης πραγματοποιήθηκε στο Δρομοκαΐτειο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σύλληψη & Δραματουργική επεξεργασία: Χριστίνα Λυκοτσέτα
Σκηνοθεσία: Βασίλης Παχουνδάκης
Ερμηνεία: Φίλιππος Δραγούμης, Χριστίνα Λυκοτσέτα
Μουσική επί σκηνής: Φίλιππος Δραγούμης
Σκηνικό-φωτισμοί: Έβης Χρήστου
Κοστούμια: Ελένη Νομίδη
Φωτογραφίες: Κατερίνα Αρβανίτη
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη
Πληροφορίες παράστασης
Διάρκεια παράστασης 60 λεπτά
Κατάλληλο από 8 ετών
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική Είσοδος: 12 ευρώ
Παραστάσεις στη Χίο:
24 Ιουλίου στο Μουσείο Μαστίχας Χίου (Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς) με
ελεύθερη είσοδος (ώρα έναρξης 21:00)
25 και 26 Ιουλίου στο Κτήμα Στέφανου στον Κάμπο (ώρα έναρξης 21:00).
27 Ιουλίου «Όμηρος» στη Βολισσό (στον προαύλιο χώρο του σχολείου, ώρα έναρξης
21:00).
2 Αυγούστου ΠΕΚΕΒ στον όρμο Λω (ώρα έναρξης 21:00).
Προπώληση: Βιβλιοπωλείο ΠΥΞΙΔΑ (Χώρα Χίου) και στις εισόδους πριν την έναρξη
των παραστάσεων.
Για την παράσταση στο Μουσείο Μαστίχας Χίου οι κρατήσεις θα ξεκινήσουν με σχετική
ανακοίνωση του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.
Παραστάσεις Αθήνας:
Κάθε Κυριακή από τις 28 Σεπτεμβρίου
Έγραψαν για την παράσταση
[…Μία ανατριχιαστική ποιητική παράσταση για την αποδαιμονοποίηση της
ψυχικής υγείας στο εμβληματικό Μπάγκειον (πρώην ξενοδοχείο, νυν χώρος
ελεύθερης καλλιτεχνικής εκφράσεως).
Το κοινωφελές μήνυμα της τελεσφόρου παραστάσεως, η αισθητική της αξία, το
ηθικό της πρόσημο, η ροϊκή της αρτιότητα, το ευσύνοπτο τής αφήγησης, ο
δραματικός ρυθμός, η διαρκώς οξυνόμενη κι ασκούμενη ενσυναίσθηση
συντείνουν υπέρ παρατάσεως αυτού τού καλλιτεχνικού δρώμενου στην
δοκιμαζόμενη «καρδιά» της τουριστικής Αθήνας με το πανέμορφο σιντριβάνι
και τους σύγχρονους «αθλίους» που παρεπιδημούν εκεί…]
(Κωνσταντίνος Μπούρας-Today Press)
[…Μια συγκλονιστική παράσταση σχετικά με το Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρικό
Ίδρυμα, που λειτουργεί από την 1η Οκτωβρίου 1887. Στην παράσταση
επιχειρείται η αναβίωση της διαδρομής του μέχρι και την περίοδο της δεκαετίας
του ‘90.
Εξαιρετική ατμόσφαιρα μέσα στο Μπάγκειον που από μόνο του έχει τα δικά του
φαντάσματα, μια προσέγγιση της τρέλας με πραγματικό ενδιαφέρον μέσα σε μια
αχλή ποιητικού παρελθόντος…]
(Μαρία Μαρή- Cat ıs art)
[…Παγώνουμε ανά διαστήματα. Ιδίως όταν γίνεται αναφορά στις πρώτες μέρες,
εκεί που η αρρώστια κάνει γνωστή την εμφάνισή της και όλοι αδυνατούν να
πιστέψουν ότι δικός τους άνθρωπος πέρασε τον φράχτη και «είναι τρελός»
πλέον… Όσοι από τους θεατές έχουν να θυμούνται δικά τους περιστατικά,
δηλαδή οικείων τους προσώπων, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα
ανατριχιάσουν. Οι υπόλοιποι… θα συγκινηθούν και ίσως και να αναπνεύσουν
πιο άνετα…]
(Κώστας Κούλης- Keysmash)
[…Οι φωτισμοί του Έβη Χρήστου, καθώς και η πολλή δουλειά που έχει κάνει,
βοηθούν τη Χριστίνα Λυκοτσέτα να μας αφήνει άφωνους με τις μεταμορφώσεις
της. Πάρα πολλοί άγνωστοι ασθενείς εμφανίζονται στην παράσταση. Η
παράσταση με άγγιξε, με προβλημάτισε και μου έδειξε πως κανείς μας δεν
πρέπει να είναι σίγουρος για το που θα βρεθεί αύριο. Αρκεί μια στιγμή για να
βρεθείς στην πλευρά του πάσχοντα. Κι εκείνη η βαλίτσα η κλειστή που
κρατούσε η Χριστίνα Λυκοτσέτα στο τέλος της παράστασης μπορεί να δοθεί
στον καθένα μας.
Μπράβο σε όλους τους συντελεστές γι αυτή την παράσταση…]
(Mαρία Πασλή- Θέατρο.gr)
[…Η Χριστίνα Λυκοτσέτα επιμελήθηκε τη δραματουργική επεξεργασία και
έπλασε ένα αφηγηματικό θεατρικό κείμενο που η ίδια απέδωσε επί σκηνής
συνοδευόμενη από την μουσική υπόκρουση του Φίλιππου Δραγούμη.Η σκηνική
της ερμηνεία ήταν πολύ περισσότερο από μια δραματοποιημένη αφήγηση. Υπό
τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βασίλη Πανχούδη ακούσαμε μέσα από το λόγο της
τη φωνή των τροφίμων να διηγούνται την αλήθεια της έγκλειστης ζωής τους
αλλά είδαμε και στα μάτια της να ζωντανεύει ο πόνος της ασθένειάς τους που
οξυνόταν από το αίσθημα μοναξιάς και εγκατάλειψης από τους οικείους τους…]
(Έλενα Γαζγαλή, All for Fun)
