[hsas-shortcode group=1″” speed=”10″ direction=”left” gap=”50″]
[masterslider id=”28″]
Είμαστε κάτοικοι της Ενορίας Αγίου Μάρκου και Παναγίας Ερειθιανής Βροντάδου. Για μια ακόμη χρονιά, εν μέσω πανδημίας και κλοιού εξαιρετικά δυσάρεστων γεγονότων, ασχολούμαστε με το ρουκετοπόλεμο. Και ενώ η οικονομική κρίση βρίσκεται εν εξελίξει, ο Δήμος Χίου ( ακολουθώντας παθητικά παλαιότερες τακτικές) ανακοινώνει κονδύλιο 23.337,99 ευρώ, για τη διεξαγωγή του.
Δεν αποτελούν κατάκριση τα παραπάνω, αλλά θλιβερή διαπίστωση. Όσο για εμάς, έχουμε καταντήσει γραφικοί, να μαχόμαστε για το αυτονόητο και συνταγματικά κατοχυρωμένο: ασφάλεια και ιδιοκτησία. Εμείς, που μεγαλώσαμε σε αυτόν τον τόπο, ζήσαμε το ρουκετοπόλεμο σαν έθιμο και τον αγαπήσαμε, πολύ περισσότερο από εκείνους που τον «αγαπάνε» σήμερα, για διαφορετικούς λόγους. Το έθιμο στη γνήσια και αυθεντική του μορφή βρίσκεται καταγεγραμμένο σε βιβλία και στη συλλογική μνήμη των ενοριτών Αγίου Μάρκου και Παναγίας Ερειθιανής. Αποκλειστικά και μόνο στη δική τους μνήμη, αφού αποτελούσε μια στενά περιορισμένη τοπικά, εορταστική εκδήλωση συναισθηματικά δεμένη με την κοινή τους ιστορία, παράδοση και θρησκεία, η οποία δεν αφορούσε και δεν συγκινούσε τους κατοίκους των άλλων ενοριών του Βροντάδου και φυσικά του νησιού γενικότερα.” Ώσπου, κάποια στιγμή έγινε αντικείμενο και μέσο ψυχολογικής εκτόνωσης οπαδικών και βίαιων συμπλεγμάτων κατοίκων από όλο το νησί, καταλήγοντας στην τουριστική – οικονομική του εκμετάλλευση. Έτσι διογκώθηκε και επεκτάθηκε, με αποτέλεσμα να συμμετέχουν στην κατασκευή ρουκετών μέχρι και κάτοικοι γειτονικών νησιών!!!”
Τον κίνδυνο που επιφέρει η ρουκέτα δεν χρειάζεται να τον υπενθυμίσουμε. Πολλοί συμπολίτες μας έχουν τραυματιστεί ή ακρωτηριαστεί, με την αποκορύφωση κατά τη δεκαετία του ’90, όπου είχαμε απώλειες ανθρωπίνων ζωών. Οικίες έχουν υποστεί βλάβες από πυρκαγιά, που ευτυχώς δεν έλαβε τραγικές διαστάσεις.
Όλα τα χρόνια βρισκόμαστε ακούσια στο κέντρο ενός πολέμου, που μας εκθέτει πραγματικά και κοινωνικά σε κίνδυνο. Πλέον, η σχέση με τον παραδοσιακό ρουκετοπόλεμο έχει διαρραγεί, αφού μιλάμε για μια φιέστα, τηλεοπτικής εμβέλειας.
Τα τελευταία χρόνια ο Δήμος Χίου προβαίνει σε ανάθεση εργολαβίας για την κάλυψη των οικιών με σύρμα, προβάλλοντας ως πρόσχημα την προστασία τους. Το μέτρο είναι άκρως ανεπαρκές, αφού οι ρουκέτες με ευκολία διαπερνούν τα σύρματα. Κανείς δεν υπολογίζει επίσης, το θόρυβο, την επί ώρες εισπνοή μπαρούτης και το φόβο, στον οποίο υποβαλλόμαστε κάθε Πάσχα, χωρίς τη θέλησή μας.
[masterslider id=”48″]
[masterslider id=”12″]
Περιττό να αναφέρουμε ότι στα σπίτια που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, διαβιώνουν υπερήλικες και άτομα με σοβαρή αναπηρία, τα οποία σε δεδομένη ανάγκη αδυνατούν να διαφύγουν.
Άλλωστε, κατά την διεξαγωγή του ρουκετοπόλεμου, ο θόρυβος και η πνιγηρή ατμόσφαιρα από τις συνεχείς ρίψεις, δημιουργούν συνθήκες πραγματικού πολέμου, που καθιστούν αδύνατη την προσέγγιση αυτοκινήτου στην περιοχή ( εννοείται Ασθενοφόρου ή πυροσβεστικού οχήματος).
Δεν έχουμε καμιά αξίωση για τη συνέχιση ή όχι του show με τις ρουκέτες. Επειδή όμως η ζωή προχωρά και δε γίνεται να αγκιστρωνόμαστε συναισθηματικά σε ένα έθιμο που από χρόνια έχει παρέλθει, δηλώνουμε την αντίθεσή μας με τη διεξαγωγή του ρουκετοπόλεμου σε κατοικημένη περιοχή. Κανένας από τους οπαδούς της παρούσας εκδοχής του ή από τους Άρχοντες του τόπου, δεν θα δεχόταν να πλήττεται η οικία του κατ εξακολούθηση, για κανένα τουριστικό συμφέρον ή προσωπική απόλαυση. Δεν είναι δίκαιο ούτε ηθικό.
Φέτος, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αντιμετώπισή μας για μια ακόμη χρονιά ως «μονομάχων στο Κολοσσαίο», αρνηθήκαμε με επιστολή μας προς την Αστυνομία και τον Δήμο κάθε παρέμβαση επί των οικιών μας.
Αιτηθήκαμε την μεταφορά της φιέστας εκτός κατοικημένης περιοχής, όπου ούτε ζωές ούτε οικίες θα κινδυνεύουν.
Αυτό που επιθυμούμε, είναι να ζήσουμε όπως οι υπόλοιποι Χιώτες, ένα ελεύθερο Πάσχα και να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου, χωρίς φόβο και κίνδυνο της ζωής και της περιουσίας μας.
Όπως είχε πει ο Χριστός χαρακτηριστικά, «το Σάββατο έχει φτιαχτεί για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο». Αντιπαραβάλλοντας τη ρήση αυτή στην εποχή μας, θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος επινόησε τρόπους και μέσα για να ευχαριστιέται τη ζωή του. Η ανθρώπινη ζωή είναι που έχει αξία. Τα μέσα, όταν παύσουν να υπηρετούν την ευζωία, επιβάλλεται είτε να προσαρμοστούν είτε να αλλάξουν ριζικά.
ΘΙΓΟΜΕΝΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ
[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]
