Παρουσίαση βιβλίου «Η Αέρινη Παρέα» σε παιδιά πρόσφυγες
Η επίσκεψη στη Δομή της Βιάλ στη Χίο, σε συνεργασία με τον Σύλλογο «Φίλων
Βιβλιοθήκης Κοραή» και η παρουσίαση του βιβλίου « Η Αέρινη παρέα» σε παιδιά
πρόσφυγες ήταν μια μοναδική, συγκινητική εμπειρία.
Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για
τους Πρόσφυγες και της Μετάδρασης και την ευγενική έγκριση της Διοίκησης της Βιάλ.
Η παρουσίαση βιβλίων γίνεται ύστερα από πρόσκληση φορέων, εκπαιδευτικών,
βιβλιοθηκών, βιβλιοπωλείων που οργανώνουν δράσεις φιλαναγνωσίας για παιδιά. Τι
γίνεται όμως με τα παιδιά που φιλοξενούνται στη χώρα μας για ειδικούς λόγους, πολέμου,
διώξεων, φυσικών καταστροφών, φτώχειας και στερούνται πολλά αγαθά;
Τα χαμόγελα είναι γέφυρες που ενώνουν και το βιβλίο βρίσκει τρόπο και αγκαλιάζει όλα τα
παιδιά.
Στη διαδρομή για τις εγκαταστάσεις της Βιάλ προσπαθούσα να μαντέψω πως θα είναι ο
χώρος, πως θα μας υποδεχτούν τα παιδιά. Φτάνοντας, τήρηση πρωτοκόλλων, αμηχανία,
άγνωστες εικόνες, πρωτόγνωρα συναισθήματα. Πλησιάζοντας το σχολείο – κοντέινερ, τις
όμορφα διακοσμημένες τάξεις, όλα άρχιζαν να γίνονται ξανά οικεία, παιδικές φωνές,
χαρούμενα παιδικά πρόσωπα, χαμογελαστές δασκάλες.
Μέσα στην τάξη 21 χαμογελαστά παιδιά, ηλικίας 6 έως 12 ετών που φιλοξενούνται με τις
οικογένειές τους στη Δομή, τρεις δασκάλες και διερμηνείς. Ζωγραφιές και κατασκευές των
παιδιών ομορφαίνουν το χώρο. Τα παιδιά κοιτούσαν με περιέργεια και ενθουσιασμό το
βιβλίο, την κούκλα –ήρωα και περίμεναν να δουν τι διαφορετικό θα γινόταν εκείνη την
ημέρα. Με τη βοήθεια των διερμηνέων η αφήγηση γινόταν στην αραβική, περσική (φαρσί)
σομαλική και αγγλική γλώσσα. Η ιστορία ξεκινούσε στα ελληνικά και καθώς μεταφραζόταν
στις υπόλοιπες γλώσσες ήταν πολύ όμορφο να βλέπουμε τις αντιδράσεις των παιδιών, όταν
μεταφραζόταν η ιστορία στη γλώσσα τους. Καθώς κοιτούσαν τις εικόνες του βιβλίου τα
παιδιά είχαν απορίες, συχνά κρατούσαν το βιβλίο για να το δουν για περισσότερη ώρα. Σε
κάθε ερώτηση, απαντούσαν στη γλώσσα τους. Στην εικόνα που δείχνει τον ήρωα
χαρούμενο όταν τα ρώτησα πως νιώθει ο Ορέστης, όλα απάντησαν στα ελληνικά «Καλά»
και αμέσως χαμογέλασαν.
Στο τέλος, ρωτούσαν αν είχαν μαντέψει σωστά τα συναισθήματα των ηρώων της ιστορίας,
ήδη ένιωθαν μέρος της. Η αφήγηση και οι ερωτήσεις των παιδιών ήταν ένα μοναδικό
μοίρασμα συναισθημάτων που γέμισε όλους μας χαρά. Η διστακτική ερώτηση «Μπορώ να
αγκαλιάσω την κούκλα;» έγινε η αρχή για να δεχτεί ο Ορέστης πολλή αγάπη, αστεία
χαμόγελα, πολλές σφιχτές και ζεστές αγκαλιές.
Κάθε παιδί, έγραψε και ζωγράφισε για την αξία της φιλίας, χαμογελαστά παιδάκια
πιασμένα από το χέρι, καρδιές, ζωγραφιές που τα παιδιά όλων των ηλικιών φτιάχνουν για
τη φιλία «Οι φίλοι είναι η ευτυχία της ζωής σου» έγραψε η Hana και δεν μπορούμε παρά
να συμφωνήσουμε μαζί της.
