[hsas-shortcode group=1″” speed=”10″ direction=”left” gap=”50″]
[masterslider id=”28″]
Ονομάζομαι Ελευθερία Βύζα, κατάγομαι από την Βέροια και είμαι 28 ετών. Ξεκίνησα για το Μαθράκι της Κέρκυρας στις 2 Σεπτεμβρίου του 2021, μετά από την ανάληψη υπηρεσίας μου στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Κέρκυρας την προηγούμενη ημέρα. Είχα προσληφθεί ως αναπληρώτρια δασκάλα δημοτικής εκπαίδευσης, στην περιφέρεια Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων και όρισα το μονοθέσιο δημοτικό σχολείο Μαθρακίου ως πρώτη μου επιλογή. Οι λόγοι ήταν αρκετοί , με τους δύο σημαντικότερους όμως να αποτελούνται αφενός από την μοναδική εμπειρία ζωής που θα προσκομίσω σε αυτό το μικρό νησί και αφετέρου την ξεχωριστή επαγγελματική εμπειρία που θα βιώσω, όντας και δασκάλα σε ένα σχολείο με έναν και μοναδικό μαθητή αλλά και διευθύντρια σε ένα σχολείο που είχα να λειτουργήσει 21 ολόκληρα χρόνια.
Το Μαθράκι είναι το μικρότερο νησάκι των Διαποντίων Νήσων με έκταση μόλις τα 3 τχλμ. Αποτελεί τη δυτικότερη κατοικούμενη νησίδα στο παραπάνω νησιωτικό σύμπλεγμα του Ιονίου Πελάγους και έχει καταγεγραμμένους μόλις 100 μόνιμους κατοίκους, από αυτούς βέβαια οι 35 παραμένουν στο νησί όλο τον χρόνο, και τον χειμώνα. Οι κάτοικοι έχουν χωρίσει το νησί σε Άνω Πάντα που βρίσκεται στα νότια σημεία του νησιού και Κάτω Πάντα προς τα βόρεια. Το Μαθράκι απέχει μόλις 4 μίλια από την Κέρκυρα και μπορείς να φτάσεις εκεί είτε με μεγάλο επιβατικό πλοίο από την πόλη της Κέρκυρας σε 3 ώρες και 15 λεπτά είτε με μικρό πλοίο από τον Άγιο Στέφανο, στη βορειοδυτική παραλία της Κέρκυρας , σε 30 λεπτά.
Ερχόμενη εδώ μαζί με τον σύζυγό μου , στο καράβι κιόλας πάνω συνάντησα για πρώτη φορά την μητέρα του μαθητή μου, κυρία Ευγενία Γιαννοπούλου , μαζί με τον μαθητή μου, τον Τάσο, που έλαβαν μία γενναία απόφαση, να εγκαταλείψουν την Γερμανία, στην οποία ζούσαν μέχρι τότε και να εγκατασταθούν μόνιμα στο Μαθράκι. Το χαμόγελο του μαθητή μου ήταν αυτό που μου έδωσε τη δύναμη και το θάρρος να μην εγκαταλείψω την απόφαση μου να παραμείνω στο νησί, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για την σωστή επαναλειτουργία του σχολείου, την άφιξη στο νησί και άλλων οικογενειών που θα δώσουν ζωή και πάλι στο νησί και δεν θα επιτρέψουν να ξαναδιακόψει το σχολείο τη λειτουργία του.
Φτάνοντας στο νησί , το οποίο βρίσκεται αρκετά κοντά στην βόρεια πλευρά της Κέρκυρας , αντίκρυσα καταγάλανα νερά σε παρθένες παραλίες και πάρα πολύ ανεπτυγμένη χλωρίδα στο νησί. Πολλές είναι οι επιβλητικές μονοκατοικίες που κρύβονται μέσα στις καταπράσινες φυλλωσιές των πολυάριθμων δέντρων και λουλουδιών που συναντάς στο νησί αυτό. Ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο συναντήθηκα προκειμένου να με βοηθήσει και στην εύρεση κατοικίας και στην ξενάγηση του νησιού ήταν ο Πρόεδρος της Κοινότητας, κ. Γιάννης Αργυρός. Συναντηθήκαμε, με ενημέρωσε για το νησί , κάνοντας μου μία σύντομη ξενάγηση αλλά δίνοντας μου πληροφορίες και για το ιατρείο του νησιού αλλά και για την προμήθεια των ειδών πρώτης ανάγκης, τρόφιμα , φάρμακα, καύσιμα για την μετακίνηση του αυτοκινήτου. Συνειδητοποίησα μέσα σε λίγα λεπτά πως είναι τελικά αρκετά εύκολη και άμεση η κάλυψη των αναγκών μου στο Μαθράκι , καθώς η ακτοπλοϊκή σύνδεση με την Κέρκυρα γίνεται 6 φορές την εβδομάδα.
Για τις πρώτες μέρες φιλοξενηθήκαμε με τον σύζυγο μου σε ένα από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που έχει ο πρόεδρος του νησιού και μέσα σε δέκα μέρες, μόλις έκλεισε η επιχείρηση αυτή του προέδρου και της οικογένειας του , μπήκαμε και τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας σε ένα από τα μεγαλύτερα ενοικιαζόμενα δωμάτια που διαθέτουν, μία γκαρσονιέρα η οποία προσφέρει όλα τα αναγκαία μέσα, φούρνο, ψυγείο, πλυντήριο , κλιματιστικό και φυσικά όλα τα έπιπλα ώστε να ζήσουμε αξιοπρεπώς αυτούς τους 10 μήνες που θα παραμείνουμε στο νησί. Σπίτια υπάρχουν αρκετά και μάλιστα άδεια, στα οποία μπορείς κάποιος αν έρθει να μείνει , διότι πολύ μεγάλο ποσοστό γηγενών κατοίκων έχει μεταναστεύσει και ζει μόνιμα στην Αμερική.
Όλοι οι κάτοικοι είναι ιδιαίτερα φιλόξενοι και πρόσχαροι να σου ¨ ανοίξουν ¨ το σπίτι τους και να σε υποδεχτούν με ό,τι καλύτερο διαθέτουν. Εξάλλου, για αυτούς, που στην πλειονότητά τους είναι μεγάλης ηλικίας, είναι πολύ σημαντικό ότι ανοίγει ξανά το σχολείο στο νησί τους και αυτό το γεγονός μπορεί και πάλι να δώσει ζωή , διώχνοντας τον φόβο που μπορεί να διακατείχε κάποιες οικογένειες , οι οποίες ενδεχομένως σκέφτονται να μετοικίσουν στο νησάκι αυτό με τα παιδιά τους, για την έλλειψη δομής εκπαίδευσης στο νησί. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου πως όταν ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μία φυλακή!
Δυστυχώς το παλιό κτίριο του σχολείου, χρειάζεται πολλές επισκευές μετά από 21 χρόνια που είχε να λειτουργήσει και για αυτόν τον λόγο φιλοξενηθήκαμε μαζί με τον μαθητή μου Τάσο στον χώρο της κοινότητας , τον οποίο προσπαθούμε όλες αυτές τις ημέρες, με την βοήθεια του συζύγου μου, του προέδρου και της μητέρας του μαθητή μου, να τον εξοπλίσουμε με τον αναγκαίο υλικοτεχνικό εξοπλισμό και να τον διαμορφώσουμε ανάλογα. Φυσικά , η βοήθεια της πρωτοβάθμιας είναι μεγάλη και η επικοινωνία μου μαζί της για τις ανάγκες του σχολείου είναι καθημερινή. Χρειάζονται πολλά να γίνουν και στο επίπεδο του σχολείου και στο επίπεδο της τοπικής κοινωνίας, ώστε να μην χαθεί ποτέ η ζωή από αυτό το ελληνικό νησί!!! Αυτό θα πραγματοποιηθεί μόνο με την έλευση και μόνιμη εγκατάσταση νέων ανθρώπων , και ακόμα καλύτερα νέων οικογενειών που με τα παιδάκια τους θα κρατήσουν και το σχολείο ανοιχτό αλλά και θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη αυτού του τόπου με την έναρξη λειτουργίας νέων επιχειρήσεων.
Αυτή την στιγμή στο Μαθράκι λειτουργεί μόνο ένα παραδοσιακό καφενείο, στο οποίο συγκεντρωνόμαστε αυτοί οι λιγοστοί κάτοικοι καθημερινά σχεδόν και όλοι μαζί, σαν μία μεγάλη οικογένεια, συζητάμε την καθημερινότητά μας. Είναι ένας μικρός παράδεισος αυτό το νησί, όπου μπορείς να βρεις τον εαυτό σου και να ηρεμήσεις. Οι ρυθμοί ζωής είναι πολύ πιο αργοί και η ποιότητα ζωής πολύ πιο υψηλή. Ωστόσο, είναι επιτακτική ανάγκη να έρθουν και άλλες οικογένειες, να κρατήσουν το σχολείο ανοιχτό και να ¨ γεμίσουν ¨ το νησί με νέες δραστηριότητες και επιχειρήσεις , ώστε να μην χαθεί ποτέ η ζωή από αυτόν τον λιλιπούτειο παράδεισο !!!
Κλείνοντας θα ήθελα να σημειώσω ότι υπάρχει μια επιτροπή που αποτελείται από την τοπική αυτοδιοίκηση και δύο οργανώσεις της διασποράς. (International Hellenic Associaion και ΑΗΕPA Hellas). Σκοπός της επιτροπής είναι ανάπτυξη των μικρών ακριτικών νησιών και ο επανεποικισμός τους , με πρώτη προτεραιότητα να γεμίσουν τα σχολεία μας με παιδιά. Για όσους ενδιαφέρονται για μελλοντική εγκατάσταση , είτε απλά για να στηρίξουν με οποιοδήποτε τρόπο το εγχείρημα, μπορούν να βρουν περισσότερες πληροφορίες, απευθυνόμενοι στο IHAHellas@gmail.com. Ευελπιστώ η κυρία Ευγενία με τον μικρό Τάσο να αποτελέσουν το παράδειγμα προς μίμηση και έτσι πολλές ακόμα οικογένειες να βρουν το θάρρος και να εγκατασταθούν μόνιμα εδώ! Θα είμαστε σε συνεχή επικοινωνία και θα σας ενημερώνω συχνά για τις εντυπώσεις μου από το νησί, όντας σίγουρη πως δεν θα απογοητεύσω κανέναν μα πάνω από όλα τον εαυτό μου και τον σύζυγό μου !
Βύζα Ελευθερία
Δασκάλα δημοτικού σχολείου Μαθρακίου
[masterslider id=”48″]
[masterslider id=”12″]
[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]
