Οι Χριστιανοί αντίθετοι με κάθε μορφής τυραννία
Με αφορμή την 52η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
1. Η Ελλάδα, σε επίπεδο εθνοτικών χαρακτηριστικών, έχει βαθιά μέσα της το πνεύμα της αντίστασης στην τυραννία, σε όλες της τις μορφές. Την εποχή της περσικής κοσμοκρατορίας των Αχαιμενιδών, ήταν, με όλες του τις εσωτερικές έριδες, μόνο το ελληνικό έθνος που πρόβαλλε διαχρονική αντίσταση και προκάλεσε προβλήματα στους “μεγάλους αυτοκράτορες” της τότε οικουμένης. Οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Σταγειρίτης Αριστοτέλης και ο Πυθαγόρας ο Σάμιος έπαιρναν σθεναρά θέση κατά της τυραννίας, εκπροσωπώντας ένα σπερματικό λόγο στο επερχόμενο αντιτυραννικό πνεύμα της Ορθοδοξίας.
2. Η επανάσταση του ‘21 είχε μέσα της το γνήσιο “φιλελεύθερο και δημοκρατικό πνεύμα”, που δεν ανεχόταν τυράννους, σύμφωνα με την προκήρυξη του Υψηλάντη, ούτε ομοεθνείς ούτε αλλοεθνείς.
Αντίστοιχα, το ‘40, όπως γράφει ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο ιταλικός φασισμός “σφυροκόπησε το ελληνικό φιλότιμο, το συναίσθημα της προσβεβλημένης αντρικής τιμής, τον μεσογειακό γδικιωμό, έθιξε ακόμη και τη θρησκεία” και “τελικά ξαναζωντάνεψε ολόκληρο το Εικοσιένα”.
3. Κάτι αντίστοιχο, αν και σε μικρότερη κλίμακα, μπορούμε να πούμε για την Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, “μωρός και τυφλός” φανατικός της αστικής κοσμοθεωρίας του “Μαμμωνά της αδικίας”, φοβούμενος, όπως έλεγε, τα όπλα που, βάσει των εκτιμήσεών του, είχε το ΚΚΕ και η αριστερή πτέρυγα της Ενώσεως Κέντρου, προχώρησε σε κήρυξη δικτατορίας, μετά την οποία τα έβαλε αδιακρίτως με όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους σε λαό και κλήρο.
4. Το καθεστώς αυτό επιθυμούσε τη διαιώνιση μιας τέλειας εξάρτησης της χώρας μας από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και τις μυστικές τους υπηρεσίες, καθώς επίσης και την αδιατάρακτη και χωρίς πολλές ευαισθησίες “συνέχιση” της πορείας του καπιταλισμού, δηλαδή ενός συστήματος που, όπως και πάλι έγραψε ο Θεοτοκάς, “καταπιέζει στο έπακρο τη συμμετοχή των λαϊκών τάξεων στο εθνικό εισόδημα και που ευνοεί τον άκρατο, αναρχούμενο ατομικισμό, την αχαλίνωτη επιδίωξη του προσωπικού κέρδους με τον ευκολότερο τρόπο και χωρίς κανένα αίσθημα κοινωνικής ή και εθνικής ευθύνης”.
5. Αυτή η ιδεολογία της δεξιάς και άκρας ή φασίζουσας δεξιάς δεν έχει την παραμικρή σχέση ούτε με την ελληνική παράδοση ούτε και με το χριστιανισμό. Οι δικτάτορες, τρόφιμοι των τεκτονικών στοών, των “μεταρρυθμιστικών” ευσεβιστικών αστικών σωματείων, και ανελλήνιστοι οι ίδιοι, στάθηκαν οι μαριονέτες της “δια ροπάλου” επιβολής της αντίχριστης και άθεης ιδεολογίας της «εθνικοφροσύνης» πάνω στον ελληνικό λαό.
Σε αυτές τις επονείδιστες πρακτικές μιας γελοιωδέστατης και χυδαία κάπηλης στρατιωτικής χούντας, αντιστάθηκαν κάποιοι γενναιόψυχοι άνθρωποι, κάποιοι νέοι, που συγκεντρώθηκαν στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, για να διαδηλώσουν την αγανάκτησή τους και να εκφράσουν την αγωνία τους για “ψωμί, παιδεία, ελευθερία” και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας. Αυτά τα παιδιά φιλοξένησε στο σπίτι της η Σοφία Βέμπο, καταδεικνύοντας πως οι ψυχές των απλών ανθρώπων του λαού ήταν πολύ περισσότερο αγνές και ελληνοχριστιανικά σκεπτόμενες από τους υποκριτές συνταγματάρχες.
6. Η λειτουργία του Κινήματος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, όπως και των άλλων πολιτικών κομμάτων, είχε απαγορευθεί από το δικτατορικό καθεστώς. Όμως, τα στελέχη και μέλη της Χριστιανικής Δημοκρατίας, από την πρώτη μέρα της επιβολής της δικτατορίας, αυθόρμητα συντάχθηκαν με τον αντιδικτατορικό αγώνα. Με εργαλείο το βιβλίο «Κριτική του [σχεδίου] Συντάγματος υπό το φως του Χριστιανισμού» έγινε εκστρατεία κατά της ψήφισης του πρώτου χουντικού «Συντάγματος» του 1968. Κυκλοφόρησε το παράνομο αντιστασιακό έντυπο «Χαραυγή», ενώ από τον Ιανουάριο του 1970, μετά την άρση της προληπτικής λογοκρισίας, κυκλοφόρησε η εφημερίδα μας «Χριστιανική», από τις στήλες της οποίας κλιμακώθηκε η αντιδικτατορική αρθρογραφία. Η «Χριστιανική» ήταν από τα λίγα έντυπα που προέβαλαν το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, με τη μαχητική αρθρογραφία του αείμνηστου ιδρυτή της Νίκου Ψαρουδάκη και το εκτεταμένο φοιτητικό ρεπορτάζ του με πρωτοστάτη τον αείμνηστο Μανώλη Μηλιαράκη, ο οποίος διετέλεσε στη συνέχεια 2ος Πρόεδρος του Κινήματός μας.
7. Η «Χριστιανική» στήριξε την εξέγερση του Πολυτεχνείου και το αίτημά της για χωρίς όρους ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος και αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας. Από την αρχή ξεσκέπασε και καταδίκασε την προσπάθεια της Χούντας να νομιμοποιηθεί πολιτικά με την αποκαλούμενη «φιλελευθεροποίηση» που επιχειρηθηκε από τον Ιούνιο του 1973, επιβάλλοντας τον αρχηγό της Γεώργιο Παπαδόπουλο ως «Πρόεδρο της Δημοκρατίας» με υπερεξουσίες για μια οκταετία, αυταρχικές απαγορεύσεις που ακύρωναν θεμελιώδη δικαιώματα, και με το στρατό έξω από το έλεγχο της κυβέρνησης που επρόκειτο να εκλεγεί.
8. Σήμερα, με το καθεστώς της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που εκπροσωπεί την πιο ακραία αντικοινωνική νεοφιλελεύθερη δεξιά που κυβέρνησε τον τόπο και έναν γνήσιο πολιτικό αυταρχισμό που εκμαυλίζει συνειδήσεις και νοθεύει με τα ευρωενωσιακά κονδύλια το εκλογικό αποτέλεσμα, ενώ αντικαθιστά την παιδεία με τον τεχνοκρατισμό και την εντάσσει στο ανελέητο κυνήγι της βιοτικής μέριμνας του εργαζόμενου ανθρώπου την οποία πρεσβεύει, το σύνθημα των αυθεντικών αγωνιστών του Πολυτεχνείου είναι εξαιρετικά και κρίσιμα επίκαιρο.
9. Η Χριστιανική Δημοκρατία κλίνει το γόνυ απέναντι σε αυτούς τους αγωνιστές και καλεί σε μια βαθιά αναδίφηση στη σκέψη και στον παλμό της καρδιάς που γέννησε ένα νέο μεγάλο “ΌΧΙ”. Ως Χριστιανοί, καλούμε διαχρονικά, σύμφωνα με τα λόγια της Θεοτόκου Μαρίας, στο “γκρέμισμα των τυράννων και την ανύψωση ταπεινών” ανθρώπων, υπηρετών της δικαιοσύνης και της αγάπης σε πολιτικό επίπεδο και φοβερών απέναντι στους αδίκους και τους εκμεταλλευτές που εκπροσωπούσε η παπαδοπουλική δικτατορία.
Του Δημήτρη Ζαφείρη υπ.βουλευτή Χίου Χριστιανικής Δημοκρατίας
