ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Η ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (14-09-2025)

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 36
Η ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
14-09-2025
«λέγει Κύριος…ἰδού συνήσει ὁ παῖς μου
καί ὑψωθήσεται…» (Ἠσαΐου 52,13)
Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Κύριος Σαβαώθ- ὁ Θεός
τῶν Δυνάμεων- διασαλπίζει: «Ἰδού ὁ παῖς μου, ὁ Μεσσίας, θα εἶναι
πλήρης σοφίας καί σύνεσης, θά ὑψωθεῖ, θά δοξασθεῖ καί θά μεγαλυνθεῖ».
«Σήκω Ἱερουσαλήμ, φόρεσε τήν δύναμή σου, τήν ὁποία ὁ Κύριος σοῦ
δίνει» (51,9). «Θά λάμψει ἀπό ἐμένα σάν φῶς ἡ σωτηρία» (51,5). Ὁ Κύριος
ὡς ἄσαρκος Λόγος πρυτανεύει στήν Παλαιά Διαθήκη καί ὡς
ἐνσαρκωμένος Λόγος δεσπόζει στήν Καινή Διαθήκη. Ὁ Μωϋσῆς ὑψώνει
τή ράβδο του καί ἐκτείνει τά χέρια του σταυροειδῶς στήν διάβαση ἀπό
τούς Ἰσραηλῖτες στήν Ἐρυθρά θάλασσα (Ἔξοδ. 5,14). Ὁμοίως καί ὁ
Προφήτης Δανιήλ ριφθείς στό λάκκο τῶν λεόντων σχηματίζει τό σημεῖο
τοῦ σταυροῦ μετά χέρια του (Δαν.16,23), ὅπως καί ὁ Ἰωνᾶς στήν κοιλία
τοῦ κήτους σταυροειδώς ἅπλωσε τά χέρια του καί προτύπωσε τήν
Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ, ὅταν μετά τρεῖς ἡμέρες βγῆκε σῶος, «τήν
ὑπερκόσμιον Ἀνάστασιν ὑπερζωγράφησε» (Ἰωνᾶ 2), καθώς ἀναφέρει ὁ
Κοσμᾶς ὁ μελῳδός.
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί βλέποντες τόν Σταυρόν ἀναλογιζόμαστε ὅτι ὁ
Χριστός σταυρώθηκε γιά ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς καί ὡς ἄνθρωπος ἔπαθε,
ταπεινωνόμαστε καί δείχνουμε συντριβή καρδιᾶς νηστεύοντες. Οἱ Ἅγιοι
Πατέρες ἐπισημαίνουν ὅτι ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
εἶναι ἰσότιμη μέ τήν Μεγάλη Παρασκευή, ἀφοῦ ἐξ ἴσου τιμοῦμε καί τίς
δύο αὐτές ἡμέρες τά Πάθη καί τήν Σταύρωση τοῦ Κυρίου μας. Ἡ νηστεία
σύμφωνα μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο, δέν γίνεται γιά τό Πάσχα, οὔτε γιά τόν
Σταυρό, ἀλλά γιά τίς ἁμαρτίες μας. Ἐπίσης, νηστεύουμε γιά νά
μιμηθοῦμε τόν Κύριο, ὁ ὁποῖος ἐνήστευσε γιά σαράντα ἡμερονύκτια.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινή ἀποστολική περικοπή ὁμολογεῖ
ὅτι: «τό περί σταυροῦ κήρυγμα εἰς ἐκείνους μέν, πού βαδίζουν τόν δρόμον
τῆς ἀπωλείας, φαίνεται μωρία. Σέ ἐμᾶς, ὅμως, πού εἴμεθα στόν δρόμο
τῆς σωτηρίας, εἶναι δύναμις πού σώζει (Α΄Κορ. 1,18).
Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης σημειώνει: Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ ἐλπίδα τῶν
χριστιανῶν – ὁ σωτήρ τῶν ἐνόχων – τό γαλήνιο λιμάνι αὐτῶν πού
ταλαιπωροῦνται στά κύματα τῆς ζωῆς – ὁ ἰατρός τῶν ἀσθενῶν – ὁ διώκτης
τῶν παθῶν – ὁ δωρητής τῆς ψυχικῆς ὑγείας – τό πνευματικό ὅπλο
ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν – ἡ βάση καί τό στήριγμα τῆς πίστεως – τό φῶς πού
δείχνει τό δρόμο σέ ὅσους βρίσκονται στό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας – ἡ νίκη
κατά τῆς ἁμαρτίας καί τό τεκμήριο τῆς μετανοίας – ὁ βοηθός στίς ὧρες
τῶν πειρασμῶν – ὁ παρηγορητής στίς θλίψεις καί στίς δοκιμασίες. Στόν
Σταυρό ὁ Χριστός νίκησε τόν μεγάλο ἐχθρό πού κυριαρχοῦσε στή ζωή τῶν
ἀνθρώπων, τόν θάνατο. Ἔτσι μέ τόν θάνατό Του καταπατᾶ τόν θάνατο
καί χαρίζει στούς ἀνθρώπους «ζωήν τήν αἰώνιον». Δικαίως ὁ Ἅγιος
Ἀνδρέας, Ἐπίσκοπος Κρήτης, ὀνομάζει τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ θησαυρό,
διότι, ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ Σταυρός, δέν θα ὑπῆρχε ζωή ἀληθινή, δέν θά
ἀνέβλυζαν ἀπό τήν πανακήρατη πλευρά Του τό αἷμα καί τό ὕδωρ, τά
ὁποῖα στάθηκαν καθάρσια ὅλου τοῦ κόσμου. Γι’αὐτό καί
ἐπαναλαμβάνουμε στήν προσευχή μας: «Ἰδού γάρ ἦλθεν διά τοῦ Σταυροῦ
χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Ὁ ἱερός Χρυσόστομος καταθέτει: Ὁ Σταυρός δέν
ἔχει τυχαῖα δύο ὄψεις: στή μία ὄψη βρίσκεται ὁ Χριστός καί ἡ ἄλλη ὄψη
ἀνήκει στόν κάθε πιστό. Ὁ χριστιανός ἄν δέν βρεῖ τόν Χριστό στόν
Σταυρό, δέν θά Τόν βρεῖ οὔτε στόν Οὐρανό. Ὁ χριστιανός μιμεῖται τή ζωή
τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος, πρίν ἀναστηθεῖ, σταυρώθηκε. Ἔτσι καί ὁ πιστός,
γιά νά φτάσει στήν Ἀνάσταση πρέπει νά περάσει ἀπό τόν Σταυρό.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀναφέρει: Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου
μας κανέναν δέν διώχνει, κανέναν δέν στερεῖ ἀπό τήν ἄφθονη
ἀγαθότητα, ἀλλά καί τόν ἐξαγνισμένο πιό πολύ τόν καθαρίζει,
ἀπαλλάσοντάς τον ἀπό τούς λεκέδες τῶν βρώμικων λογισμῶν, καί τόν
ξιπασμένο τόν συμμαζεύει, τόν νωθροκάρδιο τόν κεντρίζει, τόν
παραλυμένο τόν δυναμώνει, τόν ἀνάλγητο καί πορωμένο τόν μαλακώνει.
Μέ τόν Σταυρό ντυθήκαμε τόν Χριστό καί ἀποτινάξαμε τό ἔνδυμα τῆς
ἁμαρτίας.
Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας θά πεῖ: Ἡ νηστεία μας εἶναι ἕνας
σταυρός, ἡ προσευχή μας εἶναι ἕνας ἐξαγιαστικός σταυρός, ἡ
καταπολέμησις τῶν λογισμῶν εἶναι ἕνας σταυρός, ἡ ἐλεημοσύνη μας
εἶναι ἕνας σταυρός. Μέ τή βοήθεια, ὅμως, τοῦ ἐσταυρωμένου γίνεται
ἐλαφρύς ὁ σταυρός αὐτός.
Ὁ ἀείμνηστος π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν, Ρῶσος Θεολόγος,
συμπληρώνει: Εἴμαστε σάν τούς ὁδοιπόρους σέ δύσκολο καί μακρυνό
δρόμο πού κατάκοποι, ἄν βροῦν κάποιο εὐσκιόφυλλο δένδρο κάθονται νά
ἀναπαυθοῦν καί ἀνανεωμένοι συνεχίζουν τόν δρόμο τους. Ἔτσι καί τώρα
στό δύσκολο ταξίδι τῆς ζωῆς μας, ὁ ζωηφόρος Σταυρός μᾶς δίνει δύναμη
καί ἀναψυχή.
Ὁ ἱστοριογράφος μοναχός Ἀλέξανδρος συμμετέχοντας στή χαρά
τῆς Ὑψώσεως, χαιρετίζει λέγοντας: Χαῖρε Σταυρέ τίμιε, γιατί ἐπάνω σου
ὑψώθηκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἀπό τήν πράξη αὐτή ἦρθαν
σέ ἐμᾶς οἱ θησαυροί τῆς χαρᾶς καί τῆς Θείας Χάριτος. Χαῖρε Σταυρέ τίμιε,
ὅτι ἀπό τήν ἀρχή τῆς Δημιουργίας, ὁ Δημιουργός ζωγράφισε τήν εἰκόνα
σου σέ ὅλη τήν κτίση. Χαῖρε Σταυρέ ἔνδοξε, γιατί ὅλες οἱ οὐράνιες
δυνάμεις, γιά τήν σωτηρία πού προῆλθε ἀπό Ἐσένα, ἀναπέμπουν
ἐξαίσιους ὕμνους πρός τόν Δεσπότη. Χαῖρε Σταυρέ ἔνδοξε γιατί Ἐσύ
ἀνοίγεις κάθε ἀνθρώπινο στόμα νά θεολογήσει καί νά σέ ὑμνήσει. Χαῖρε
Σταυρέ μακάριε, γιατί ἀπό Ἐσένα ὁ Ἀδάμ ἐλευθερώθηκε ἀπό τήν κατάρα.
Χαῖρε Σταυρέ ἅγιε, γιατί Ἐσύ νικᾶς κάθε διαβολική δύναμη. Χαῖρε Σταυρέ
πανάγιε, γιατί μέσα ἀπό Ἐσένα ἡ Τρισάγια Τριάδα άναγνωρίζεται,
δοξολογεῖται καί πιστεύεται ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους.
Χριστιανοί μου,
ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας εἶναι ὁ πλοῦτος μας, τό κάλλος μας,
ὁ πόθος μας, ἡ ἔμπνευσή μας, ἡ δύναμη μας. Σταυρωμένη ἡ Ἐκκλησία
μας, σταυροφόροι καί ἐμεῖς. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μᾶς διδάσκει, μᾶς
χαριτώνει, μᾶς ἐνισχύει, μᾶς φυλάγει, μᾶς εὐλογεῖ.
Ἀδελφοί μου,
κλίνοντας τό γόνυ τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος προσκυνῶνταςτόν
Τίμιο Σταυρό ἄς ἀναφωνήσουμε: Ὦ τρισμακάριστε Σταυρέ καί
πανσεβάσμιε, Σέ προσκυνοῦμεν οἱ πιστοί καί Σέ δοξάζομεν, ἀγαλλόμενοι τῇ
θείᾳ Σου ἀνυψώσει. Ἀλλ’ ὡς τρόπαιον καί ὅπλον ἀπροσμάχητον,
περιφρούρει τε καί σκέπε καί φύλαττε τούς Σύ κράζοντας˙ Χαῖρε Ξύλον
μακάριον. Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει Σου! ΑΜΗΝ!