Η κατεδάφιση της οικίας Αμπελιώτη από τον Δήμο Χίου
Βασίλης Αγιαννίδης, συντηρητής αρχαιοτήτων στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου
Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε την ομόφωνη απόφαση του Δήμου Χίου να κατεδαφίσει την οικία Αμπελιώτηγια να δημιουργήσει ένα ακόμα χώρο αναψυχής και ένα ακόμα πάρκο στην πόλη της Χίου. Υποθέτουμε όπως τον δημοτικό κήπο, του οποίου την αποπεράτωση ακόμα περιμένουμε σαν να πρόκειται για τους κρεμαστούς κήπους της Σεμιράμιδος ή έστω τους κήπους των Βερσαλλιών. Υποθέτουμε όπως τον χώρο αναψυχής και μίνι γήπεδο ποδοσφαίρου στην οδό Αγγουλέ στο Κάστρο που κατέληξε αυτοσχέδιο πάρκιν. Ήταν, υποστηρίζει ο Δήμος Χίου, επιθυμία των δωρητών. Όπως ήταν επιθυμία της δωρήτριας του ακινήτου στα Καρδάμυλα να γίνει καφενείο για συνταξιούχους ναυτικούς και ο Δήμος Χίου ήθελε να το νοικιάσει έναντι ευτελούς ποσού στα ΕΛΤΑ;
Η δημοτική αρχή αγνοεί βέβαια πως δεν αλλοιώνουμε τον πολεοδομικό ιστό μιας ιστορικής πόλης δημιουργώντας αλάνες κατά βούληση, ούτε καταστρέφουμε την αρχιτεκτονική κληρονομιά μιας κοινωνίας επειδή είναι μια λύση πιο εύκολη από την διατήρηση της. Αγνοεί επίσης πως όλα τα προγενέστερα των εκατό χρόνων κτίρια προστατεύονται από το Υπουργείο Πολιτισμού. Και η άγνοια της είναι δικαιολογημένη γιατί η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι δουλειά αρχαιολόγων, στην συγκεκριμένη περίπτωση και αρχιτεκτόνων. Αλλά δικαιολογείται να μην γνωρίζει η δημοτική αρχή πως για την κατεδάφιση ενός κτίσματος δεν αρκεί μια δημοτική απόφαση αλλά απαιτούνται και άδειες από άλλες υπηρεσίες;
Ακόμα σημαντικότερο είναι το γεγονός πως θα αρκούσε να αναστηλωθούν τα ερείπια που ανήκουν στον Δήμο Χίου, στο Νοσοκομείο Χίου και σε άλλους κρατικούς φορείς για να αλλάξει, προς το καλύτερο, η εικόνα της πόλης. Τουναντίον ο Δήμος Χίου κατεδαφίζει με μεγάλη ευκολία τις ιδιοκτησίες του, όπως το παραδοσιακό σπίτι του 19ου αιώνα στα Νένητα, ενώ οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να διατηρήσουν με κάθε κόστος τα διατηρητέα ακίνητα τους.
Η οικία Αμπελιώτη οικοδομήθηκε τον Οκτώβριο του 1892 στην οδό Αγίων Αναργύρων από τον Λουκά Αμπελιώτη, μέλος μιας οικογένειας που δραστηριοποιήθηκε στο χώρο του εμπορίου κατά το δεύτερο μισό του 19ου και τον 20ό αιώνα. Το οικόπεδο αγοράστηκε λίγο μετά την καταστροφή του 1822. Στο εσωτερικό διατηρούνται ίχνη ζωγραφικής διακόσμησης, μαρμάρινη φουντάνα, ενδιαφέροντες υαλοπίνακες που μιμούνται vitreaux στις θύρες και παραδοσιακά πλακίδια σε φαιές και ερυθρές αποχρώσεις. Εντυπωσιακές είναι οι όψεις των τριών κτισμάτων της ιδιοκτησίας Αμπελιώτηπου χρωματίστηκαν σε κόκκινο της Πομπηίας και λουλακί, τα λίθινα περιθυρώματα και ο κλειστός εξώστης που καταλάμβανε την όψη του παλαιότερου κτίσματος και καθαιρέθηκε από τον Δήμο Χίου.
Ο Κωνσταντίνος Αμπελιώτης και η σύζυγος του Μαρία, το γένος Λίναρη, ζούσαν στην Αμερική και υπήρξαν οι τελευταίοι ιδιοκτήτες του σπιτιού. Η Μαρία Αμπελιώτηαποβίωσε το 2007. Ο Κωνσταντίνος Αμπελιώτης, ο οποίος κληροδότησε το ακίνητο στον Δήμο Χίου, είχε πεθάνει λίγα χρόνια νωρίτερα. Η τοπική αυτοδιοίκηση σκόπευε να κατεδαφίσει το σπίτι με συνοπτικές διαδικασίες από τα πρώτα χρόνια που πέρασε στην ιδιοκτησία της.
