- [hsas-shortcode group=1″” speed=”10″ direction=”left” gap=”50″]
[masterslider id=”28″]
Μια untold ιστορία από το μπακαλικάκι μας στην Χίο…..αναρτήθηκε στην σχετική σελίδα στο Facebook:
Εδώ είμαστε και πάλι, μετά από καιρό που είχαμε να τα πούμε…. Το τεφτέρι που κουβαλάω στην κωλότσεπη συνέχεια και γράφω πρόχειρα τις καθημερινές ιστορίες από το μπακαλικάκι μας και έν συνεχεία σας τις μεταφέρω εδώ, έχει γεμίσει, αλλά λόγω φόρτου εργασίας καθυστερώ να σας τις γράψω…
Χρονικά βρισκόμαστε λίγο μετά το Πάσχα… Όπως συμβαίνει στην πλειοψηφία των ανθρώπων έτσι και εδώ, για ένα μικρό διάστημα τουλάχιστον, η κίνηση μετά από τις γιορτές είναι και μειωμένη (μιάς και τα έξοδα των εορτών έχουν ως αποτέλεσμα να στριμώχνεται οικονομικά ο κόσμος “μεταεόρτια”), αλλά και προβλεπόμενη (μιάς και λόγω υπερβολικής κατανάλωσης φαγητού τις γιορτές, ο κόσμος “μεταεόρτια” συμβιβάζεται περισσότερο με γιαουρτάκια, τοστάκια, φρυγανιές και άλλα ελαφριά γεύματα)….
Ηλιόλουστο απογευματάκι Μαΐου και εγώ πηγαίνω με το ποδήλατο αργά αργά να ανοίξω το μαγαζί, με ευχάριστη διάθεση…. Ώπα, βιάστικα να μιλήσω… Μόλις παίρνω την τελευταία στροφή, αντικρίζω στην βεράντα του μαγαζιού ένα φορτηγό εμπορεύματα…Πλησιάζοντας με πιάνει η καρδιά μου όλο και περισσότερο…Μεχρι τα μεσάνυχτα θα κουβαλάω… Είναι από την εταιρεία με έδρα την Αθήνα… Παρεμπιπτόντως, αν μας διαβάζει κανένας που εργάζεται στην συγκεκριμένη εταιρεία, ας ενημερώσει να με βοηθάνε να πηγαίνω μέσα τα εμπορεύματα, έτσι ώστε να μου μένει και περισσότερος ελεύθερος χρόνος για να σας γράφω συχνότερα… 😂😂
Αφού βρίσκω την πόρτα του μαγαζιού, μπαίνω, φτιάχνω καφέ και ξεκινάω απαντώντας στο τηλέφωνο… Άλλη μάστιγα το τηλέφωνο… Δεν σταματάει σχεδόν ποτέ να χτυπάει… Χωρίς απαραίτητα να είναι πάντα για παραγγελία…
” Γιατί χτυπάει η καμπάνα;; “…
” Πέσμου το τηλέφωνο του-ης τάδε”…
” Τι ώρα θα γίνει η κηδεία του-ης ταδε;;”…
” Που πάει το ασθενοφόρο που πέρασε από την πλατεία ;;”….
Είναι μερικά από τα στάνταρ θέματα για τα οποία χτυπάει ασταμάτητα το τηλέφωνο…..
– Εμπρός…
– Έλα βρε θα την έβρεις πγιά να το σηκώεις… Από τις τέσσερις πολεμώ να σε πιάσω…
– Καλησπέρα και σε εσάς κυρία Βαγγελιώ… Στις έξι ανοίγω τώρα που καλοκαιριάζει…
– Α μου φέρεις κάτι καώματα (πράγματα), αλλά τα θέλω πριν τις οκτώ για να φάμεν..
– Κυρία Βαγγελιώ γίνετε ένας χαμός στο μαγαζί, αλλά θα προσπαθήσω να στα φέρω στην ώρα σου… Λέγε μου..
– Μία σειρά (τριάδα) γιαούρτια το 2% και ένα γάλας και αυτό το 2%…Αν έχει και με μηδέν ακόμα καλύτερα…
– Πιάσαμε δίαιτα βλέπω κυρά Βαγγελιώ… Ναι άλλο…
– Εφάαμεν πολύ το Πάσχα και τώρα είπαμε με τον δικό μου να προσέχουμε λιγάκι…
– Και καλά κάνετε.. Πείτε τι άλλο θέλετε..
– Μία μερέντα απευτήν που έχεις προσφορά την μεγάλη του κιλού…
– Μία αμαρτία κάθε τόσο στο φαΐ δεν βλάπτει… Ναι άλλο..
– Φρυγανιές ολικής ένα πακέτο… Τις μαύρες…
– Της δίαιτας, ναι ξέρω… Άλλο..
– 4 κρουασάν με τσικουλάτα για να βουτάμε στον καφέ…
– Κι άλλη αμαρτία… Δεν πειράζει.. Άλλο πείτε μου..
– Πισκότα τετράγωνα αφτά (από τα) πράσινα… Χωρίς ζάχαρη που είναι..
– Ναι επιστροφή στην δίαιτα… Άλλο πείτε μου…
– Μακαρόνια μαύρα… Δγιό πακέτα το 6 νούμερο…
– Ναι για δίαιτα… Άλλο πείτε μου..
– Μία κονσέρβα μανιτάρια, ένα φάκελο μπέικον και μία μεγάλη κρέμα γάλακτος της προσφοράς…
– Το ρίξαμε έξω πάλι… Τουλάχιστον η κρέμα γάλακτος να είναι λάιτ..
– Ναι βρε αφού σου είπα προσέχουμε… Ελαφρυά να φέρεις…
– Ναι ωραία… Άλλο…
– Χαρτιά για το μέρος (τουαλέτα), δγιό χαρτοπεσέτες και ένα χυμό πορτοκάλι χωρίς ζάχαρη τον φρέσκο…
– Ναι ο χυμός για δίαιτα, ξέρω … Θέλετε κάτι άλλο;;
– Και ένα από ευτά τα ταψιά που έχεις εκεί στον πάγκο, με το κανταΐφι από την Καβάλα… Τα είδα προχτές και τα ρέχτηκα (λιγουρεύτηκα)…
– Ώπα… Σούπερ αμαρτία αυτό.. Ντάξει μία στο τόσο ένα γλυκό δεν βλάπτει… Κάτι άλλο;;;
– Και μία κοκ@ κόλ@ μεγάλη και καλά είναι… Φέρε μου τα πριν τις οκτώ να φάμε τα γιαούρτια για βραδυνό..
– Ναι ξέρω, αφού προσέχετε είπατε… Και η κοκ@ κολ@ θα την φέρω χωρίς ζάχαρη..
Γειά σας κυρά Βαγγελιώ κλείνω και μείναμε πίσω με την κουβέντα…
Εν τω μεταξύ μέσα στο μαγαζί υπάρχει ήδη κόσμος που κάνει τα ψώνια του ενώ εγώ μιλούσα στο τηλέφωνο…
Ενας πιτσιρίκος περιμένει στο ταμείο κρατώντας ένα πεντάευρο στο χέρι…
– Έλα Δημητράκη λέγε τι θες;;
– Να μου το χαλάσεις σε ψιλά μου είπε η γιαγιά μου, για να μου δώσει εμένα και αδερφού μου… Δώσε μου δύο των δύο ευρώ , δύο του ένα ευρώ και δύο του μισό ευρώ…
– Κάτσε ρε Δημητράκη, είπαμε δεν έχω πιεί καφέ, αλλά δεν θα δίνω και εφτά ευρώ σε όποιον μου δίνει ένα πεντάευρο να του το χαλάσω… Από το παράθυρο θα βγούμε…Πάρε πέντε μονόευρα και καλά είναι…
Του λέω και έτσι κάνουμε μία δίκαιη συναλλαγή…
Η κυρία Κική έχει πάρει θέση στο ταμείο απέναντι μου…
Τώρα τελευταία πληρώνει με κάρτα, αλλά συνέχεια μου κάνει “λαδιές”… Όπως και πολλοί άλλοι δηλαδή…
Τι εννοώ λέγοντας “λαδιές”;;
Ότι μόλις πατήσω “Σύνολο” στην ταμειακή και κόψω την απόδειξη μου λέει : “Ααα θέλω και αυτό”…. Έτσι αναγκάζομαι να περνάω δύο φορές την κάρτα στο POS μιάς και η απόδειξη της ταμειακής πρέπει να συμφωνεί με το ποσό που χτυπάω στο POS…
Κάνω λοιπόν τον λογαριασμό, δεν πατάω “Σύνολο”, όμως μιάς και είμαι υποψιασμένος…
– Εντάξει κυρία Κική;; Θέλετε τίποτα άλλο;;;
– Ναι εντάξει είμαι… Μου λέει ενώ κοιτάζει δεξιά αριστερά να βρει τι ξέχασε και να μου κάνει την “λαδιά”….
Πατάω “Μερικό σύνολο”, το οποίο μου δείχνει στην ταμειακή πόσο είναι ο λογαριασμός χωρίς να τον κλείσω όμως…
– 23,60 είναι κυρία Κική… Εδώ εμένα κοιτάτε, όχι δεξιά αριστερά…
– Ααααα θέλω και ένα ψωμί του τόστ…
– Εμένα θα πεις… Εγώ σε έχω γεννήσει…
Λέω και σφίγγω την γροθιά μιάς και δεν είχα βγάλει ακόμα σύνολο στην ταμειακή…
– Βρε ήντα νε (τι είναι) ευτά που κάμνεις;;; Σαλεμένο είσαι;;
-Τίποτα, κάτι δικά μου λέω κυρία Κική… Ορίστε το ψωμί σας…
– Πάρε εδώ τράβα τα από την κάρτα…
Χτυπάω στην ταμειακή και το ψωμί και βγάζω σύνολο τώρα…
– 25,20 είναι κυρία Κική…
Της λέω ενώ περνάω την κάρτα…
– Ααααα θέλω και δέκα φέτες τυρί Μιλν@ρ….
Έχω ακόμα σφιγμένη την γροθιά… Να της την ρίξω;; Όχι θα μπλέξουμε…
– Ορίστε και το τυρί σας…
– Πάρε πάλι την κάρτα…
– §¢¥¿#%@¶¥¢#
(καντήλια από μέσα μου)…..
Η κυρία Μαρία παίρνει θέση στο ταμείο…
Της κάνω τον λογαριασμό…
– 20,50 είναι κυρία Μαρία μας…
– Ορίστε πάρε ένα πενηντάρι..
– Μήπως έχετε μισό ευρώ;;
– Βρε άκου να δεις ήντα ήπαθα… Το πορτοφόλι μου είχεν ένα καβανό (τενεκέ) ψιλά μέσα… Είχεν προψές γενέθλια του Γιάννη μας ο μικρός και πήαμεν σε ένα μαγαζί στην Χώρα που είχεν μηχανήματα που δείχνεις (ρίχνεις) μέσα ψιλά και κουνούνε… Αλογάκια, αυτοκινητάκια και πολλά άλλα… Επήαμεν που λες εκεί όλη η οικογένεια… Εγώ, οι κόρες μου, τα μικρά τους, η αδερφή μου, ο γιός μας, τα μικρά του και ο Μανώλης με την γυναίκα του και τα μικρά τους…Είχεν κανονίσει ο Γιάννης και μας φέρανε ένα σωρό γλυούδια… Τούρτες, σάντουιτς, παγωτάκ……..
Την διακόπτω…
– Κυρία Μαρία άστο και περιμένει κόσμος… Κατάλαβα… Σου φάγανε τα παιδάκια τα κέρματα στα παιχνίδια και τώρα δεν έχεις ψιλά… Μην μου το πεις μέσω Αμερικής ότι δεν έχεις μισό ευρώ… Ορίστε τα ρέστα σας…
Ένας πελάτης φεύγει, δύο μπαίνουν… Αν συνεχίσω με αυτόν τον ρυθμό και με τον κάθε πελάτη να μου αναλύει πως, τι και γιατί και με τα εμπορεύματα να με περιμένουν απέξω, θα τελειώσω σίγουρα μετά τα μεσάνυχτα….
Αντε σας αφήνω τώρα γιατί έχω δουλειά…
Τα ξαναλέμε (ελπίζω) σύντομα… 🤠🤠
[masterslider id=”48″]
[masterslider id=”12″]
[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]
