Μελετώντας το άρθρο 4 της προτεινόμενης από το ΥΠΕΝ σύμβασης , που ορίζει τα μισθώματα, τα οποία θα δίνει η εταιρία και από τα οποία θα παίρνει ένα ποσοστό 20-40% ο Δήμος Χίου, βγάζουμε τα εξής συμπεράσματα:
Η εταιρία υποχρεούται σε ένα ετήσιο Πάγιο και σε ένα Αναλογικό μίσθωμα, τα οποία συμψηφιζονται. Αν το Αναλογικό είναι μεγαλύτερο, πληρώνει το Πάγιο συν τη Διαφορά. Αν το Αναλογικό είναι μικρότερο πληρώνει το Πάγιο.
Το Αναλογικό προκύπτει από τις πωλήσεις των προϊόντων, που επιβεβαιώνονται από τα τιμολόγια τα οποία κόβει η εταιρία αλλά δεν μας δίνει το ΥΠΕΝ κάποιον μαθηματικό τύπο για να το υπολογίσουμε, όπως κάνει με το Πάγιο, το οποίο θα δούμε πιο κάτω.
Ένα αρχικό ερώτημα ερώτημα που προκύπτει είναι τι συμβαίνει στην περίπτωση που η εταιρία πουλάει φθηνά σε κάποια θυγατρική της, ώστε να παρουσιάζει μειωμένες πωλήσεις και τιμολόγια αλλά κατόπιν η θυγατρική να μεταπωλεί τα προϊόντα στην αξία τους. Τότε θα έχουμε ένα πολύ μικρό Αναλογικό ετήσιο μίσθωμα αλλά η πολυεθνική θα παίρνει όλη την αξία του ορυκτού μας πλούτου. Αυτό γίνεται συνήθως.
Πάμε τώρα στο Πάγιο . Έχουμε δύο περιπτώσεις:
1. Πάγιο Έρευνας AFer, το οποίο ισχύει για τα 5 πρώτα χρόνια που θα γίνεται η έρευνα και δεν θα υπάρχουν πωλήσεις
Το AFer υπολογίζεται ως εξής για τον 1ο χρόνο, αν υποθέσουμε ότι η εταιρία δίνει προσφορά 0.1 στον δείκτη Ρ:
1ο έτος: 40.000*1*1,1=44.000€
2ο έτος: 40.000*2*1.1=88.000€
3ο έτος: 40.000*3*1.1=132.000€
4ο έτος : 40.000*4*1.1=176.000€
5ο έτος: 40.000*5*1.1=220.000€
Σύνολο Παγίου μισθώματος 5ετιας 660.000€
Από αυτά το ελληνικό δημόσιο θα δώσει με ένα αισιόδοξο ποσοστό από αυτά που αναφέρονται, 200.000€ στον Δήμο Χίου, αν και όποτε τα δώσει.
2. Πάγιο Εκμετάλλευσης AFek.
Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά αλλά το ερώτημα που προκύπτει είναι αμείλικτο σχετικά με την επιβάρυνση του περιβάλλοντος της περιοχής.
Ας δούμε λοιπόν.
Το AFek, με παραδοχή της ίδιας σταθεράς 0.1 που θα δώσει στην προσφορά της η εταιρεία υπολογίζεται ως εξής:
1. Αν η εκμετάλλευση γίνεται καθετοποιημένη, δηλαδή γίνονται όλα τα στάδια επεξεργασίας του μεταλλεύματος επί τόπου , έχουμε :
AFek= 500*500*1.1/5= 55.000€
2. Αν έχουμε μια ενδιάμεση επεξεργασία, δηλαδή μόνο εμπλουτισμό μετάλλου, τότε :
aFek= 1000*500*1.1/5= 110.000€
3. Αν δεν κάνει η εταιρεία καθόλου επεξεργασία επί τόπου και διώχνει το μετάλλευμα όπως το βγάζει, τότε :
AFek= 2000*500*1.1/5= 220.000€
Βλέπουμε λοιπόν ότι προφανεστατα το ελληνικό δημόσιο προωθεί ως πιο συμφέρουσα για την εταιρία την επιλογή της καθετοποιημένης επεξεργασίας επιτόπου, με όποιο περιβαλλοντικό κόστος έχει αυτή.
Τα ποσοστά που θα πάρει ο δήμος από αυτά τα ποσά, τα υπολογίζουμε εύκολα με 20%, αν τα πάρει ποτέ φυσικά από το ελληνικό κράτος.
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω , κυρίως όμως το ότι
Α) οι εταιρίες πωλούν φθηνά το υλικό σε θυγατρικές τους κι έτσι το αναλογικό μίσθωμα παραμένει σε χαμηλά επίπεδα
Β) ότι το ελληνικό κράτος αβαντάρει οικονομικά την επιτόπου καθετοποιημένη εκμετάλλευση με μεγάλο περιβαλλοντικό κόστος και επιβάρυνση στους φυσικούς πόρους της περιοχής και του νησιού
Γ) ότι υπάρχει διάχυτη στην ελληνική κοινωνία η έλλειψη εμπιστοσύνης προς το κράτος, τόσο για την εκπλήρωση ελεγκτικών υποχρεώσεων όσο και οικονομικών προς τον Δήμο
Η ως ανω σύμβαση κρίνεται τελείως ασύμφορη σε απόλυτα οικονομικά μεγέθη αλλά κυρίως σε σχέση με την καταστροφή και την επιβάρυνση που θα προξενήσει στη Χίο.
Επιμελητείον Περιβάλλοντος & Πολιτισμού Χίου
