[masterslider id=”28″]
Το 1821 ήταν Παλιγγενεσία και δεν διαγράφεται γιατί Ελλάδα είναι ο κόσμος
όλος
Ο εθνικός ξεσηκωμός τον Μάρτιο του 1821 δεν υπήρξε σαν ‘’κεραυνός εν αιθρία’’
στην γεωπολιτική της εποχής.
Πριν το 1821 είχαν ξεσπάσει αρκετά εθνικά κινήματα στον Ελλαδικό χώρο για την
αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού. Αξιοσημείωτα ιστορικά ήταν τα επονομαζόμενα
Ορλωφικά (1770) και ακολούθως το κίνημα του Λάμπρου Κατσώνη (1788). Το
πρώτο οργανωμένο από την Αυλή της μεγάλης Αικατερίνης, το δεύτερο
ενθαρρυμένο και αυτό από τους Ρώσους.
Οι σοβαρότερες επαναστατικές κινήσεις στον ελλαδικό χώρο είχαν ρίζα ή
εξυφαίνονταν όχι τυχαία στην Ρωσία. Η ολοένα αυξανόμενη πολιτική επιρροή της
ρωσικής Αυτοκρατορίας στην Δύση συνδεδεμένη με την επέκτασή της στις
παραδουνάβιες και παρευξείνιες περιοχές δεν μπορούσε να συνυπάρξει με ισχυρή
Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η αυτοκρατορική οίηση των Οθωμανών προϊόντος του χρόνου τούς κατέστησε
τελικά μεγάλο ασθενή της Ευρώπης. Από την Συνθήκη του Κάρλοβιτς (1699) είχε
ξεκινήσει η αποψίλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η Μεγάλη Αικατερίνη (1729-1796) σχεδίαζε με την Αυστρία τον διαμελισμό της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (ελληνικό πρόγραμμα) με την δημιουργία δύο νέων
βασιλείων: την Δακία βόρεια των Βαλκανίων (Βλαχία και Μολδαβία) και την
Ελληνική Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη και πρώτο
Αυτοκράτορα τον εγγονό της Κωνσταντίνο.
Ανατρεπτική πολιτική που θα υπερακόντιζε την ισχύ της Ρωσίας δεν μπορούσε να
γίνει αποδεκτή από τις άλλες μεγάλες δυνάμεις της εποχής και κυρίως από την
Γαλλία. Το νερό, όμως, χάραζε σιγά-σιγά το αυλάκι.
‘’Η Θεία πρόνοια εν τη απείρω αυτής σοφία, προετοιμάζουσα το μέλλον της
Ελλάδος, προεσχέτισεν εις τον κόσμον τούτον σειράν μεγάλων περιστατικών..’’ (Αν.
Ορλάνδος).
Έξω η Ελλάδα ξαναζωντάνευε. Τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια μέχρι τον 16 ο -17 ο αιώνα
δίδασκαν κυρίως τους Έλληνες φιλοσόφους και μαθηματικούς, η πηγή των
χριστιανικών κειμένων ήταν στα ελληνικά, ο Διαφωτισμός διαποτισμένος από την
ελληνική γραμματεία. Το ελληνικό πνεύμα ήταν μια άσβηστη φωτιά που κρατούσε
‘’ζεστή’’ την ιδέα για την αναγέννηση της νέας Ελλάδας.
Από μειοψηφίες, από παλιά, επιδιώκεται να περάσει η άποψη ότι δεν υπήρξε
‘’παλιγγενεσία’’ γιατί δεν υπήρχε εθνική ελληνική συνείδηση στους κατοίκους του
ελληνικού χώρου.
Αν δεν απαντά σε αυτήν την ύβρη όσα προαναφέρθηκαν, ο άμεσος και καθολικός
ξεσηκωμός της επανάστασης, το φιλελληνικό ρεύμα που κατέκλεισε τον
πολιτισμένο κόσμο της εποχής, απαντά η ονοματοδοσία των πλοίων των
αγράμματων ναυμάχων των ναυτικών νησιών μας.
Αιώνες πριν τον ξεσηκωμό έδιναν αρχαιοελληνικά ονόματα στα πλοία τους, «Ελλάς-
Κίμων-Νέμεσις-Περσεφόνη-Αλκιβιάδης-Ποσειδών-Αριστείδης-Αθηνά-Ήρα-
Πηνελόπη-Τρίτων-Σπαρτιάτης-Αμφιτρίτη-Ασπασία-Λεωνίδας κλπ. Πώς άραγε
παντελώς αγράμματοι νησιώτες ραγιάδες ακολουθούσαν αυτήν την τακτική;
Ελληνικότατη εθνική συνείδηση αιώνες καταπιεσμένη που εξερράγη εκκωφαντικά
και δεν μπορούσε πια να μαζευτεί. Επανάσταση εθνική και μοναδική στην υφήλιο.
‘’Εκ του μη όντος εις το είναι’’ παρήγαγαν την Ελλάδα πολύ κοντινοί πρόγονοί μας.
Πάνω από ένα αιώνα αιματηρών αγώνων και οικονομικών θυσιών για να φτάσουμε
εδώ που είμαστε.
Ελευθερία, περηφάνια, πρόοδος, ευημερία αλλά και απογοητεύσεις ενίοτε και
εντάσεις και πισωγυρίσματα. Όμως η Ελλάδα υπάρχει, όπως υπάρχει και ο
απανταχού Ελληνισμός που διαπρέπει. Αυτό είναι το σημαντικότερο.
Αν κατορθώσουμε να σηκώσουμε λίγο το ‘’συλλογικό’’ έναντι του ‘’ατομικού’’ το
μέλλον αυτού του ιστορικού τόπου είναι λαμπρό.
Αιώνια η ευγνωμοσύνη στην παλικαριά όσων δημιούργησαν το αθάνατο 1821.
Ζήτω η Ελλάδα!
Σταύρος Γ. Μιχαηλίδης
Υποναύαρχος (ε.α) Λ.Σ.
[masterslider id=”48″]
[masterslider id=”12″]
[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]
