[masterslider id=”28″]
Πολλές φορές μια και μόνο λέξη με τον τρόπο πού θα ειπωθεί και θα ακουστεί, με ερώτηση ή καταφατικά ή με ειρωνεία ή με άρνηση ή με προκλητικότητα ή με αφηρημένη έννοια ή την συγκεκριμένη ώρα και στιγμή σε τόπο και χρόνο, δημιουργεί στο άκουσμα της στο μυαλό με την όποια φαντασία την αντιλαμβάνεται ο καθένας ολόκληρες ιστορίες!
Χθες το πρωί κάθισα για δεύτερη φορά μετά από έξι μήνες κλεισούρας από τον Κορωνοϊό στην πλατεία της Χίου Βουνακίου ή Νικολάου Πλαστήρα όπου όλο το χρόνο συγκεντρώνονται κάτω από τα κιόσκια της πλατείας στα τραπεζοκαθίσματα η σάρα η φάρα και το κακό συναπάντημα και κάθε καρυδιάς καρύδι…αλλά και οι μόνιμοι και καθημερινοί θαμώνες φίλοι καί γνωστοί, παρέες παρέες, πολλές φορές ανάλογα με την επαγγελματική ιδιότητα ή ανάλογα με την ποδοσφαιρική ομάδα ή με την πολιτική τους ταυτότητα και ιδεολογία για να περάσουν την ώρα τους πίνοντας το καφεδάκι τους και κουβεντιάζοντας για της κάτω γης τα χώματα!
Ο φίλος από τα παλιά Παναγιώτης συνταξιούχος ελαιοχρωματιστής της τρίτης ηλικίας μόνιμος θαμώνας και φίλαθλος μαζί με όλη την μόνιμη παρέα των Ολυμπιακών ερχόμενος να καθίσει στο τραπέζι βλέπει, ίσως μετά από έξι μήνες τον επίσης παλιό μου φίλο από την δεκαετία του 1960 επιτυχημένο και πρωτοπόρο επιχειρηματία στο χώρο της εστίασης Στέφανο και του λέει ξερά ξερά:
” Ξεμπαρκάρισες; “
Αυτή καθ εαυτή και μόνο η λέξη με τον τρόπο που την είπε ο Παναγιώτης μου ήρθε αμέσως το ερέθισμα για το σημερινό μου κείμενο!
Τι ακριβώς εννοούσε ο Παναγιώτης;
Φυσικά την σταδιακή επάνοδο στην καθημερινότητα από την κλεισούρα το λεγόμενο “long dawn ” λες πράγματι και δεν υπάρχει η Ελληνική λέξη όπως την γράφω ” η κλεισούρα ” και με τον συνειρμό της σκέψης μου αμέσως φαντάστηκα την κλεισούρα των ναυτικών μας μέσα στά καράβια μέσα στους ωκεανούς μερόνυχτα χειμώνα καλοκαίρι με την κλεισούρα για χρόνια την παλιά εποχή, γιατί σήμερα είναι για λίγους μήνες 6 ή 7 το πολύ και με την σύγχρονη τεχνολογία και επικοινωνία με τις οικογένειες τους είναι σαν να είναι μέσα στο σπίτι τους!
ΘΥΜΑΜΑΙ πρίν πολλά χρόνια όταν βρεθήκαμε στο μαγαζί του Στέφανου μαζί με τον ξάδελφό και συνονόματο του πεθερού μου καπετάν Νικόλα Πίττα και έπιασαν κουβέντα μεταξύ τους, γιατί είχαν βρεθεί στο ίδιοςς πλοίο ο καπετάν Νικόλας με τον Στέφανο ως μάγειρα τις συζητήσεις και τα μεζεκλίκια που τους έφτιαχνε μέσα στο καράβι και μάλιστα για τον καλοφαγά καπετάν Νικόλα ! Ας είναι ΑΙΏΝΙΑ η ΜΝΉΜΗ του γιατί μέσα στο δικό του σπίτι στην οδό Παύλου Κουντουριώτη αρραβωνιάστικα και έζησα από τις ποιο ωραίες στιγμές της ζωής μου μαζί με την Ιουλία!
Ο Στέφανος ήταν ο πρώτος που έφτιαξε Πίτσα στην Χίο μαζί με όλα τα υπέροχα πικάντικα μεζεκλίκια του, θαλασσινά και κρεατικά με το εκλεκτό τότε μπακαλιαράκι του, που άφησε εποχές στην κοινωνία της Χίου και όχι μόνο!
Είναι ο πρωτοπόρος επιχειρηματίας στον χώρο της εστίασης και διασκέδασης μαζί με την σύζυγο του Μαρία και συνεχίζει ο γιος τους, συνονόματος μου στο υπέροχο κέντρο ” Χάραμα ” .
Αυτές όλες τις αναμνήσεις μου έφερε στο μυαλό η μοναδική λέξη “Ξεμπαρκάρισες “του φίλου μου από τα παλιά Παναγιώτη που και με τον ίδιο έχουμε γράψει μιαν άλλη ιστορία στην κατασκευή και το κτίσιμο το 1965-66 της τότε κλινικής του μεγάλου μου δασκάλου Γιάννη Αυγουστή!
Καλημέρα Έλληνες απανταχού γης! Καλημέρα Χίος με τα ωραία σου!
Χίος 8 Μαΐου 2021
Λευτέρης Πυκνής Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
[masterslider id=”48″]
[masterslider id=”12″]
[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]
