[hsas-shortcode group=1″” speed=”10″ direction=”left” gap=”50″]
[masterslider id=”28″]
Ο Σύλλογός «Ο ΔΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΜΑΧΑΛΑ» θα δώσει το παρόν , όπου και όπως μπορεί, γνωρίζοντας ότι η περιοχή είχε μπόλικες προσφυγικές οικογένειες.
ΣΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.
Στης ΣΜΥΡΝΗΣ τις στάχτες….
Ιακ. Γ. Μπριλή
Προέδρου του Συλλόγου
«Ο ΔΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΜΑΧΑΛΑ»
Σμύρνη μας, σαν λαμπάδιασε τ΄ωραίο σου κορμί
φαίνετ΄ο Παντοδύναμος βρισκότανε στα ξένα
οι Τούρκοι σε γουστάρησαν και μπήκαν με ορμή
λεηλατούσαν, έσφαζαν , ώ αλλοίμονο σε σένα…
Σφάχτηκε ο Χρυσόστομος , πέθαναν οι παπάδες
βουβά ΄ναι τα καμπαναριά, καήκαν εκκλησίες
απεγνωσμένα τρέχουνε γέροι, παιδιά, μανάδες
του Τσέτη να ξεφύγουμε τις αιματοχυσίες…
Χάθηκαν τα ρεμπέτικα με τους τραγουδιστές σου
το αίμα ρέει αχνιστό και κάμνει ποταμό
ο χάρος τρέχει γελαστός μέσα στις γειτονιές σου
κάνεις δεν το περίμενε να δεις τέτοιο χαμό!
Μέσα στους μαύρους τους καπνούς , ψυχές χοροπηδούνε
βλέπουνε σώματα νεκρά, όλα ματωβαμμένα
βλέπουν γυμνούς , ανήμπορους π΄ όλοι μονολογούνε
« Ω Παναγιά μου Δέσποινα, βοήθησε και μένα»…
Στρατιωτικούς, πολιτικούς και Βασιλιά εβρίζαν
για την κατάντια τη φρικτή ευθύνη ποιος δεν φέρει;
Και τους «καλούς συμμάχους μας» τους αναθεματίζαν
π΄αφήσανε στη μοναξιά λαό να υποφέρει…
[masterslider id=”48″]
[masterslider id=”12″]
Μυριάδες στο λιμάνι σου, όλοι κατατρεγμένοι
χίλιοι σε βάρκα πάλευαν να μπούνε μ΄ένα σάλτο
η βάρκα δεν τους άντεξε, γι άλλα ήταν φτιαγμένη
πάει, αναποδογύρισε και βρέθηκαν στον πάτο .
Έχασ΄η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα
άλλος στη Χίο βρέθηκε , άλλος στη Μυτιλήνη
άγνωστο πόσοι βρέθηκαν να ζήσουν πια αντάμα
αφού τους διασκόρπισε του όλεθρου η δίνη….
………………………………………………………………………..
Πέρασαν χρόνοι εκατό κι άλλαξες πλέον όψη
έγινες πόλη αγνώριστη στων Μουσουλμάνων χέρια
μα εμείς δεν θα ξεχάνουμε , πώς των σπαθιών η κόψη
εκατομμύρια ψυχές , έστειλαν στα αστέρια…
Τα τέκνα που κατάφεραν να ΄ρθούνε στην Ελλάδα
πέρασαν χρόνους δύσκολους με τον ξεριζωμό
δεν είχαν τόπο να σταθούν, σε κρύο ή λιακάδα
μα κουβαλούσαν μέσα τους γνώση, πολιτισμό…
Στου ήλιου την Ανατολή , βλέπει η Χιός εσένα
κι ευθύς αισθάνεται φωτιά μέσα στα σωθικά
σε βλέπουν τα εγγόνια σου κι ας εισ΄ εσύ στα ξένα
μονολογούν δακρύζοντας για χρόνια αλλοτινά:
«Σμύρνη η δόξα κάηκε , σου ΄μεινε το κουφάρι
μ΄ αρχοντικών χαλάσματα, τόνους αποκαΐδια
μπουμπούκι του Ελληνισμού, λαμπρό μαργαριτάρι
οι δολοφόνοι σ΄ έκαψαν και γέμισες συντρίμμια.
Σ΄ έχουμε μέσα στην καρδιά ,πάντα σε συζητούμε
με τον προγόνων τις σκιές, κοντά σου πάντα ζούμε ….»
ΧΙΟΣ 4-2-2022
[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]
